Η δολοφονία της Jo Cox προκάλεσε σοκ στη Βρετανία και συγκίνησε τον πλανήτη. Ηγέτες από όλο τον κόσμο εξέφρασαν την θλίψη τους για τη δολοφονία της βουλευτού των Εργατικών.
Η ολίσθηση από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα είναι πολύ πιο σύντομη από ότι πιστεύουμε, γράφει ο Guardian στο σημερινό του editorial.
Jo Cox: police investigate motive for killing of Labour MP – latest news https://t.co/D7h1oVs7IR
— The Guardian (@guardian) 17 Ιουνίου 2016
Floral tributes to murdered MP Jo Cox left near where she was shot and stabbed https://t.co/t2BzbHNtDu pic.twitter.com/7LoKHnRiRX
— The Sun (@TheSun) 17 Ιουνίου 2016
Κάθε βίαιο έγκλημα δηλητηριάζει το ιδανικό μιας κοινωνίας σε τάξη αλλά όταν το έγκλημα διαπράττεται κατά ανθρώπων που έχουν ειρηνικά επιλεγεί για να καθορίζουν τους κανόνες, τότε η προσβολή είναι πολύ πιο ουσιαστική και βαθιά.
Η δολοφονία της Cox με μία πρώτη ματιά είναι εξαιρετικά ειδεχθής και αχρεία. Ήταν μητέρα δύο μικρών παιδιών που θα πρέπει να μεγαλώσουν χωρίς την παρουσία της. Είναι ταυτόχρονα μία επίθεση στη δημοκρατία. Οι επιθέσεις σε βουλευτές στη Βρετανία είναι ευτυχώς σπάνιες. Μόνο τρεις έχουν δολοφονηθεί στην πρόσφατη ιστορία της χώρας ο Airey Neave, ο Tony Berry και ο Ian Gow. Δύο ακόμη τραυματίστηκαν σοβαρά ο Nigel Jones και ο Stephen Timms.
Ανεξάρτητα από τις αιτίες μία επίθεση σε βουλευτή είναι πάντα μία επίθεση στο κοινοβούλιο γράφει ο Guardian και προσθέτει ότι είναι σα να πυροβόλησαν κάθε αξία για την οποία κάθε αξιοπρεπής Βρετανός είναι δικαιολογημένα υπερήφανος.
Όμως η Jo Cox, δεν ήταν μία βουλευτής που απλά έκανε το καθήκον της, την παρακινούσαν τα ιδανικά. Πρώην εργαζόμενη σε φιλανθρωπικές οργανώσεις εξηγούσε το όραμά της εύγλωττα όπως έκανε και στην πρώτη της ομιλία στο κοινοβούλιο τον περασμένο χρόνο. «Οι κοινότητές μας έχουν ενισχυθεί βαθιά από τη μετανάστευση» επέμενε «είτε πρόκειται για Ιρλανδούς καθολικούς, ή μουσουλμάνους από την Ινδία ή το Πακιστάν. Ενώ γιορτάζουμε την ποικιλομορφία μας, αυτό που με εκπλήσσει ξανά και ξανά, είναι πως ταξιδεύοντας στην εκλογική μου περιφέρεια βλέπω πως είμαστε πολύ πιο ενωμένοι και έχουμε πολύ περισσότερα κοινά μεταξύ μας από αυτά που νομίζουμε ότι μας χωρίζουν».
Η Cox εργάστηκε πολύ για την μετεγκατάσταση των παιδιών από τη Συρία και αυτό που προκαλεί τον μεγαλύτερο πόνο είναι ότι πέθανε για αυτά τα ιδανικά.
Η αστυνομία ερευνά το ενδεχόμενο ο δολοφόνος να φώναξε «πρώτα η Βρετανία» κατά τη διάρκεια της επίθεσης, εάν αυτό είναι αλήθεια τότε η δολοφονία δεν έχει μόνο το σοβινιστικό κίνητρο αλλά γίνεται στο όνομα ενός πολιτικού κόμματος του οποίου ο υποψήφιος δήμαρχος γύρισε την πλάτη κατά την ορκωμοσία του Sadiq Khan σε αντίδραση για την εκλογή του πρώτου μουσουλμάνου δημάρχου του Λονδίνου.
Το ακροδεξιό κόμμα καταδίκασε τη δολοφονία, όπως αναμενόταν να κάνει αλλά η τροφοδότηση του μίσους και η ρητορική του τρόμου που χρησιμοποιεί θα μπορούσε να πείσει κάποια άτομα, ιδιαίτερα εκείνα που κινούνται στα όρια, ότι κάποιοι άνθρωποι είναι κάτι λιγότερο από άνθρωποι και να δώσουν με αυτό τον τρόπο το έναυσμα για την επίθεση.
Η ρητορική του δυτικού ρατσισμού και η ισλαμοφοβία αντανακλά και προσομοιάζει με τους τρόπους που χρησιμοποιεί ο Isis και η al-Qaida για να πείσει τα μέλη τους να ανατιναχθούν και να πεθάνουν και να σκοτώσουν. Είναι ιδιαίτερα ισχυρό στη Βρετανία, κάθε φορά που υπάρχει διχασμός το μίσος να γίνεται η κανονικότητα.
Αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο το δημοψήφισμα να μετατραπεί σε ένα δημοψήφισμα για τη μετανάστευση και τους μετανάστες. Ο Nigel Farage την Πέμπτη αποκάλυψε μία αφίσα που προκαλεί αποστροφή και στρέφεται κατά των μεταναστών από τη Συρία και των άλλων εμπόλεμων περιοχών του πλανήτη. Κάποιοι μπορούν να συνεχίζουν να ελπίζουν, συμπληρώνει ο Guardian ότι ο κόσμος θα γυρίσει την πλάτη στους εμπόρους της πολιτικής που χρησιμοποιούν τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση της εποχής μας και στη συνέχεια μαστιγώνουν τα θύματα αυτής της κρίσης για να κερδίσουν ψηφοφόρους.
Ο ιδεαλισμός της Cox ήταν αυτή ακριβώς η αντίθεση σε αυτόν τον βίαιο κυνισμό. Γιατί αυτές οι αξίες και η δέσμευση που ενσωμάτωνε είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να κρατηθούμε μακριά από τη βαρβαρότητα.
Το ανερχόμενο αστέρι των Εργατικών
Η δυναμική γυναίκα και ανερχόμενο αστέρι των Εργατικών μόλις ένα 24ωρο πριν από την επίθεση, μαζί με τον σύζυγό της και τα δύο παιδιά τους είχε δώσει το παρόν στην μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στον ποταμό Τάμεση, στο πλαίσιο της εκστρατείας υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν υπέρμαχος του Bremain.
Η 41χρονη Κοξ αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Cambridge το 1995 και κατόπιν προσλήφθηκε ως επικεφαλής χάραξης πολιτικής στην βρετανική οργάνωση Oxfam, η οποία αγωνίζεται για την καταπολέμηση της φτώχειας. Συνέχισε την καριέρα της με αξιόλογο έργο και σε άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις (π.χ. Save the Children και NSPCC) ταξιδεύοντας στις πιο φτωχές και απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη και διαδηλώνοντας με κάθε ευκαιρία ενάντια στις διακρίσεις και την κοινωνική αδικία. Σε μία από αυτές (Save the Children) γνώρισε και τον μελλοντικό της σύζυγο, τον Μπρένταν, με τον οποίο τους έφερε κοντά η επιθυμία να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.
Λίγο πριν στραφεί στην πολιτική, η Κοξ εργάστηκε για ένα διάστημα ως σύμβουλος της συζύγου του τότε πρωθυπουργού της Βρετανίας, Γκόρντον Μπράουν, αλλά και άλλων επιφανών προσωπικοτήτων.
Η Κοξ αποτελούσε μία από τις πιο «δυνατές φωνές» στο Βρετανικό κοινοβούλιο που ζητούσαν από την κυβέρνηση της χώρας τους να κάνει περισσότερα στο πλαίσιο της ανακούφισης των προσφύγων από τη Συρία.
Στην περσινή αμφιλεγόμενη ψηφοφορία για να επιτραπεί η στρατιωτική παρέμβαση της Βρετανίας στη Συρία, η Κοξ είχε αποφασίσει να απέχει, επιμένοντας ότι χρειάζεται μία πολύ πιο ευρεία προσέγγιση για να λυθεί αποτελεσματικά η σύγκρουση που μαστίζει τη χώρα.
Μαχητική υπέρμαχος της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ, είχε ασκήσει πίεση στον Τζέρεμι Κόρμπιν μέσω συνέντευξης που παραχώρησε τον περασμένο μήνα, να κάνει περισσότερα για να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους των Εργατικών υπέρ του Bremain.
Ο σύζυγος της Μπρένταν ήταν στενός σύμβουλος του Γκόρντον Μπράουν, την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός. Πρωτοστατούσε στην καμπάνια υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ.
Μόλις έγινε γνωστός ο θάνατος της 41χρονης ο Μπρένταν ανέβασε μια φωτογραφία της στον λογαριασμό του στο Τwitter και λίγο μετά ανήρτησε ένα συγκινητικό κείμενο.
Παγκόσμια συγκίνηση
Παγκόσμια συγκίνηση έχει προκαλέσει η δολοφονία της Cox, με τις μεγαλύτερες εφημερίδες να αφιερώνουν τα πρωτοσέλιδα σε αυτό το θέμα.
Η ιταλική La Repubblica, αναφέρει στον τίτλο της Brexit, αίμα στο δημοψήφισμα καθώς πολιτικός δολοφονείται
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ John Kerry και ο πρωθυπουργός του Καναδά Justin Trudeau εξέφρασαν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια και τους φίλους της Jo Cox.
Η Χίλαρι Κλίντον, υποψήφια των Δημοκρατικών είπε ότι είναι τρομοκρατημένη από τη δολοφονία.
Από την πλευρά του, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «ολόκληρο το Κόμμα και η οικογένεια των Εργατικών -ολόκληρη η χώρα- θα τελεί σε κατάσταση σοκ από τον φρικτό θάνατο της Τζο Κοξ. […] Η Τζο πέθανε κάνοντας το καθήκον της στην καρδιά της Δημοκρατίας, ακούγοντας και αντιπροσωπεύοντας τους ανθρώπους που εξελέγη να εκπροσωπεί. Είναι μια βαθύτατα σημαντική ευθύνη για όλους μας. […] Στις επόμενες ημέρες θα υπάρξουν ερωτήματα για το πώς και το γιατί πέθανε. Όμως τώρα οι σκέψεις μας είναι με τον σύζυγο της Τζο, τον Μπρένταν, και τα δύο μικρά παιδιά τους. […] Τους στέλνουμε τα συλλυπητήριά μας. Χάσαμε μια αγαπητή συνάδελφο, ένα αληθινό ταλέντο και μια αληθινή μαχήτρια για κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη, αλλά εκείνοι έχασαν σύζυγο και μητέρα και οι καρδιές μας είναι μαζί τους».
Οι πρωθυπουργοί των χωρών της Ευρώπης εξέφρασαν τη θλίψη τους. Ο Μαριάνο Ραχόι σε επιστολή του προς τον Κάμερον εξέφρασε τα συλληπητήριά του για την βάρβαρη δολοφονία. Την θλίψη τους προς την οικογένεια και τη αλληλεγγύη στη Βρετανία εξέφρασε ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ηγέτες από όλο τον πλανήτη.
Σχόλιο για την επίθεση κατά της Τζο Κοξ έκανε μέσω του λογαριασμού του στο Twitter και ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος δήλωσε ότι «Η κατάληξη της Τζο Κοξ μας γεμίζει θλίψη. Η μνήμη της θα συνοδεύει τους αγώνες για μια ενωμένη και ειρηνική Ευρώπη».
