Θρήνος για την 16χρονη Βενετία-Άννα Γιαννέρια, η οποία αν και το πάλεψε με θάρρος, σθένος και αισιοδοξία την σπάνια ασθένεια της, δεν κατόρθωσε να βγει νικήτρια.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Γνώμη», το γεγονός που βύθισε στο πένθος την Νέα Αρτάκη Ευβοίας σκόρπισε βαθιά θλίψη και στην πατραϊκή κοινωνία καθώς το άτυχο κορίτσι είχε στενούς συγγενικούς δεσμούς με την περιοχή της.
Η μητέρα της, Άννα Μαρία Πάτσιου, έζησε και εργάστηκε πολλά χρόνια στην Πάτρα και διατηρεί στενούς οικογενειακούς δεσμούς, καθώς εδώ ζουν η μητέρα της Μαρία και γιαγιά της Βενετίας, η αδελφή της Αγγελική, ο αδελφός της Δημήτρης, τα ανήψια της καθώς και στενοί συγγενείς και οικονεγενειακοί φίλοι. Η Άννα Μαρία είναι κόρη του αείμνηστου προέδρου του Συλλόγου Νεφροπαθών Πάτρας Γιώργου Πάτσιου και έφυγε από την Πάτρα για την Νέα Αρτάκη Ευβοίας όταν γνώρισε τον σύζυγό της Νότη Γιαννέρια, μαθηματικό. Εκεί, δημιούργησαν την οικογένειά τους, απέκτησαν δύο κόρες την Βενετία-Άννα και την Μαρία - Μιχαέλα και έχτισαν τα θεμέλια της ευτυχίας τους.
Δυστυχώς, έμελλε να βιώσουν την πιο σκληρή δοκιμασία, της ξαφνικής ασθένειας της μεγαλύτερης κόρης τους. Ήταν άοκνες προσπάθειες των γιατρών στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου «Ελπίδα» για να αντιμετωπίσουν την σπάνια πάθηση (Απλαστική Αναιμία) που προσέβαλε την Βενετία.
Υπεβλήθη σε μεταμόσχευση μυελού των οστών στις 21 Μαίου και σύμφωνα με τους γιατρούς, ήταν μία από τις πιο επιτυχής ποτέ. Γύρισε σπίτι της στις 29 μέρες.
Αλλά δυστυχώς, που να φανταστεί ότι ο πονοκέφαλος που ένιωθε μόλις έξι μέρες μετά ήταν τα πρώτα σημάδια του Σύνδρομου του Ξενιστή, όταν το DNA του μοσχεύματος κάνει επίθεση στο άτομο που δέχεται το μόσχευμα. Οι συνήεθεις θεραπείες με κορτικοστεροιδή δεν την έπιαναν...και οι γιατροί έδωσαν την μάχη της ζωής τους να την σώσουν.
Μέχρι και λεμφοκύτταρα από την αδερφή της Μαρία. Έδωσε μάχη 106 ημερών νοσηλείας στο «Ελπίδα» και μετά από έναν τιτάνιο αγώνα, στις 10 Οκτωβρίου 2019, η καρδιά της Βενετίας κουράστηκε και σταμάτησε να χτυπά, αναζητώντας την αιώνια γαλήνη…Το κενό της απουσίας μεγάλο για τους γονείς της, τους στενούς συγγενείς, τους φίλους, τους συμμαθητές και τους καθηγητές της αλλά έντονη και η θλίψη στην κοινωνία.
