Οσοι χαρακτηρίζουν σενάριο επιστημονικής φαντασίας ένα φονικό τσουνάμι στην Ελλάδα, παρόμοιο με εκείνο που έπληξε την Ινδονησία, θα πρέπει πλέον να αναθεωρήσουν! Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τον ερευνητή του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) Δημήτρη Σακελλαρίου, πελώρια παλιρροϊκά κύματα είχαν χτυπήσει στο παρελθόν και τις ελληνικές ακτές!
Στην ομάδα υψηλού κινδύνου βρίσκονται ο Κορινθιακός Κόλπος, το βόρειο και το νότιο Αιγαίο, ιδιαίτερα η περιοχή μεταξύ Σαντορίνης και Αμοργού, καθώς και τα νησιά του Ελληνικού Τόξου (Ιόνιο, Κρήτη, Ρόδος), τα οποία έχουν πληγεί κατ’ επανάληψη από μεγάλα ή και καταστροφικά τσουνάμι. Οπως επισημαίνει ο κ. Σακελλαρίου, ο οποίος είναι ειδικός στην Τεκτονική - Θαλάσσια Γεωλογία, στις ελληνικές θάλασσες συνυπάρχουν και οι τρεις βασικές παράμετροι που χρειάζονται για να εκδηλωθούν υποθαλάσσιες κατολισθήσεις, οι οποίες μπορεί να πυροδοτήσουν μικρά, μεγαλύτερα ή ακόμη και καταστροφικά τσουνάμι: πλαγιές με μεγάλες κλίσεις, έντονη σεισμικότητα και πολλά ενεργά υποθαλάσσια ρήγματα, καθώς επίσης και απόθεση ιζημάτων με ασταθή ισορροπία στις υποθαλάσσιες πλαγιές.
«Η ανατολική Μεσόγειος και ιδιαίτερα οι ελληνικές θάλασσες, το Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος, έχουν πληγεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν από μεγάλα και καταστροφικά τσουνάμι, που έχουν προκαλέσει πολλά θύματα. Τα περισσότερα από αυτά πιθανολογείται ότι προκλήθηκαν από υποθαλάσσιες κατολισθήσεις» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Σακελλαρίου, προσθέτοντας, μάλιστα, ότι πολλές από τις κατολισθήσεις στην Ελλάδα έγιναν «χωρίς να έχει προηγηθεί σεισμική δόνηση ή ηφαιστειακή έκρηξη, εντελώς απρόσμενα». Ως παράδειγμα φέρνει το τσουνάμι που πλημμύρισε τη βόρεια πλευρά της πόλης της Ρόδου τον Μάρτιο του 2002 και το ισχυρό τσουνάμι που σκότωσε δύο ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 12 τον Φεβρουάριο του 1963 στην περιοχή μεταξύ των χωριών Λαμπίρι και Λόγγος στην Αιγιάλεια. Πολλά άλλα τσουνάμι προκλήθηκαν από μεγάλες ή πολλαπλές υποθαλάσσιες κατολισθήσεις, που πυροδοτήθηκαν από ισχυρούς σεισμούς. Οπως, για παράδειγμα, το φονικό τσουνάμι της 9ης Ιουλίου 1956, το οποίο έφτασε σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 10 μέτρων στις ακτές της Αμοργού και της Αστυπάλαιας, σκοτώνοντας 53 ανθρώπους.
Ο κ. Σακελλαρίου καταλήγει ότι με τη συμβολή των μαθηματικών προσομοιώσεων (μοντέλα) στο μέλλον θα είναι δυνατή η επεξεργασία σεναρίων δημιουργίας και διάδοσης των πιθανών τσουνάμι με βάση πραγματικά δεδομένα.
