Κομοτηνή: Αγώνας ζωής για ένα ζευγάρι μουσουλμάνων αγροτών

Είναι ο ένας δίπλα στον άλλον σχεδόν τριάντα χρόνια. Μαζί στις χαρές, μαζί και στις πίκρες. Πάντα μαζί στη δουλειά στο χωράφι. Ο κ. Καρά Αλή Μουσταφά και η γυναίκα του, η κα Χατιτζέ καλλιεργούν τα χωράφια τους στην Αρίσβη της Ροδόπης. «Παράγουμε λάχανα, πράσα, σπανάκι, καρότα, τα ζαρζαβατικά που λέμε. Έχουμε γύρω στα 25 στρέμματα» εξηγεί ο κος Μουσταφά. Από το 2006 ασχολείται μ’ αυτή την παραγωγή. «Τι άλλο να κάνουμε για να βγάλουμε κανένα μεροκάματο» αναρωτιέται και σημειώνει χαρακτηριστικά «Δεν έχει χαΐρι, όπως το βλέπουμε. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά με αποτέλεσμα εμείς να δυσκολευόμαστε ακόμη και να καλύψουμε τα έξοδα καλλιέργειας».

Από το χωράφι στους καταναλωτές, αλλά…

Από το χωράφι οι ίδιοι τα προωθούν στους καταναλωτές στήνοντας πάγκο στις λαϊκές. «Ο κόσμος αγοράζει τα απαραίτητα. Παλιά, πριν την κρίση, ο κόσμος έπαιρνε απ’ όλα. Πετούσε τα παλιά, έπαιρνε τα φρέσκα. Τώρα παίρνει λίγα, αυτά ακριβώς που χρειάζεται. Με αποτέλεσμα να πουλάμε λίγα. Είναι πολλά τα έξοδα καλλιέργειας, δεν βγαίνει το κόστος» λέει ξανά και φορτώνει γρήγορα –γρήγορα τα τελάρα με την παραγωγή του.

Η δουλειά δύσκολη. Η καλλιέργεια λαχανικών απαιτεί πολλές ώρες στο χωράφι. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. «Πολλές φορές δουλεύουμε και τη νύχτα. Ποτίσματα το καλοκαίρι, από τη νύχτα μέχρι το πρωί. Ότι ώρα βρίσκουμε ευκαιρία κοιμόμαστε και, όταν ξυπνάμε, συνεχίζουμε. Δύσκολη η ζωή του παραγωγού». Βάζει ένα τσιγάρο στα χείλη του και στέκει σιωπηλός για λίγο. Ύστερα, σαν να ζυγίζει τις κουβέντες του μια – μια μας κοιτά στα μάτια και δηλώνει με έντονη την αγωνία στη φωνή του «Τα χρόνια μου τα έχω πάρει, είμαι γύρω στα 60, δεν είμαι νέος. Για τον εαυτό μου δεν σκέφτομαι πολύ. Έτσι κι αλλιώς θα βγάλουμε το φαΐ μας και με τα λίγα, αλλά σκέφτομαι τους νέους πιο πολύ. Έχουμε και δύο παιδιά, που είναι άνεργα. Δεν έχει χαΐρι η δουλειά. Θα έρθουν να βοηθήσουν, θα δώσουμε κι εμείς κάτι. Πιο πολύ σκέφτομαι αυτούς».

Προτρέπει την κα Χατιτζέ να μιλήσει κι εκείνη. Χαμογελά αμήχανη όταν ακούει τον σύζυγό της να λέει ότι είναι «Μαζί στο χωράφι. Μια ζωή μαζί.» σ΄αυτό το σημείο σπεύδει κι εκείνη να προσθέσει « Εμάς τις γυναίκες μας περιμένουν κι άλλα στο σπίτι. Φαγητό, σκούπισμα. Είμαστε μαζί στο χωράφι και στο σπίτι πάλι εμένα περιμένουν οι δουλειές. Αντέχουμε, τι να κάνουμε; Αφού έρχονται τόσοι λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν. Για το φαγητό μας θα βγάλουμε, αλλά για τόσους λογαριασμούς, πώς να μπορέσουμε να τα καταφέρουμε;» αναρωτιέται γνωρίζοντας ότι δεν θα πάρει απάντηση.
ert