Νίκησα τη λευχαιμία χάρη στη μεταμόσχευση μυελού από την αδερφή μου

Λες και σε μένα έτυχε τελικά και μετά παλεύεις. Δεν σκέφτηκα ότι θα πεθάνω και έκανα ότι μου έλεγαν οι γιατροί, σημειώνει ο 23χρονος σήμερα Θεοδόσης, που πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή σαν παλικάρι αν και ήταν μόλις 13 ετών όταν έμαθε τυχαία ότι πάσχει από οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία τύπου Β.

Ο Θεοδόσης είχε πάει για εξετάσεις αίματος με την αδερφή του επειδή εκείνη φοβόταν, με τον 13χρονο τελικά να καταλήγει στο νοσοκομείο.

Μέχρι τότε δεν είχε κάποιο σοβαρό σύμπτωμα. Παρά μόνο στο τέλος των προπονήσεων μπάσκετ ένιωθε μια κόπωση.
«Όταν έκανα τις εξετάσεις ήταν απλά αυξημένα τα λευκά αιμοσφαίρια. Δεν υπήρχε κάποια άλλη ένδειξη.» αναφέρει ο ίδιος.

Στη συνέχεια ο νεαρός έκανε και άλλες εξετάσεις αίματος και τότε αποκαλύφθηκε η πάθηση. Μετά ήρθαν οι επώδυνες χημειοθεραπείες και για 4 μήνες ήταν μέσα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. «Είχα να περπατήσω 4 μήνες» εξομολογείται.

Ο Θεοδόσης έκανε πάντα θετικές σκέψεις και στόχος του ήταν μόνο ένας: να γίνει καλά. Παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κατ΄οίκον αφού δεν μπορούσε να πάει σχολείο.

Τελικά έγινε καλά, όμως δύο χρόνια μετά υποτροπίασε και διαγνώστηκε ξανά με λευχαιμία. Τότε η λύση ήταν μια, να γίνει μεταμόσχευση μυελού των οστών. Δότρια έγινε η μεγαλύτερη αδερφή του, Χριστίνα. «Από την αρχή ήθελα εγώ να είμαι η δότρια. Ήθελα να μπει ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο» λέει η Χριστίνα.

«Νομίζω δεν της έχω πει ούτε ευχαριστώ. Δεν χρειάζεται ,απλά κοιτάς τον άλλο και ξέρεις τι ισχύει» τονίζει ο Θεοδόσης.

Ο 24χρονος που χρωστά τη ζωή του στην αδερφή του αλλά και στο πείσμα του, παροτρύνει όλους να γίνουν δότες μυελού των οστών για να σώσουν ζωές.

Πέντε χρόνια μετά από τη μεταμόσχευση, ο Θεοδόσης είναι καλά. Φοιτά διαιτολόγος-διατροφολόγος στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο και κάνει όνειρα για το μέλλον.