Σχεδόν τρεις ώρες διήρκεσε η συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι.
Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, οι ελληνοτουρκικές και οι ελληνορωσικές σχέσεις (μετά το θέμα που έχει προκύψει με τις απελάσεις Ρώσων διπλωματών), οι πολιτικές εξελίξεις μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, η μεταμνημονιακή εποχή και οι εκκρεμότητες που πρέπει κλείσουν μέχρι τις 20 Αυγούστου, ήταν τα βασικά θέματα της ατζέντας.
Oι τελευταίες εξελίξεις και η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να στηθούν οι κάλπες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές μαζί με εκείνες των ευρωεκλογών τον Μάιο του 2018.
Το “κλειδί” των αποφάσεων
Το «κλειδί» για τις τελικές αποφάσεις του Μαξίμου φαίνεται πως είναι διπλό. Το πρώτο μέρος αφορά το πώς θα εξελιχθούν οι πολιτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης την επόμενη περίοδο. Εδώ συμπεριλαμβάνεται ο πολιτικός αντίκτυπος που θα έχει η έξοδος από το τελευταίο πρόγραμμα στήριξης, το πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση με τις περικοπές στις συντάξεις, ποια θα είναι η κοινωνική αντίδραση στην ανακοίνωση των σχεδιαζόμενων φοροελαφρύνσεων καθώς και η στάση που θα κρατήσουν την επόμενη περίοδο οι ΑΝΕΛ και ο Πάνος Καμμένος στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Το δεύτερο μέρος αφορά την δυνατότητα διατήρησης της πρωτοβουλίας των κινήσεων, δηλαδή αυτο που προαναφέρθηκε ως “χαρτί του αιφνιδιασμού”. Έτσι, η κυβέρνηση δεν αποκλείεται, όταν θα σταθμίζει τις “κρυφές” μετρήσεις που καταγράφουν το πολιτικό κλίμα, να αποφασίσει μια κίνηση εκλογικού αιφνιδιασμο.
Το σενάριο της πολλαπλής κάλπης
Εάν προχωρήσει σε μια τέτοια απόφαση το Μαξίμου, τότε το πιθανότερο σενάριο είναι εκείνο της 26ης Μαίου ως ημερομηνίας των εκλογών. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έχουμε τέσσερις κάλπες, μία για τους δήμους, μια για τις περιφέρειες, μια για τις ευρωεκλογές και μια για τις εθνικές. Όλες την ίδια ημέρα. Σύμφωνα με ορισμένες εισηγήσεις, εάν επιλεγεί αυτό το σενάριο, ο στόχος είναι στις πολλαπλές κάλπες να υπάρξουν ορισμένες που θα είναι «κάλπες διαμαρτυρίας». Αυτές οι κάλπες θα λειτουργήσουν ουσιαστικά ως μια «βαλβίδα εκτόνωσης» των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι όμως στην κάλπη που αφορά τις εθνικές εκλογές θα δώσουν τη λεγόμενη “κομματική” ψήφο. Ορισμένοι εκτιμούν ότι με αυτό τον τρόπο οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που ένα σημαντικό ποσοστό τους τάσσεται υπέρ της αποχής, θα προσέλθουν στις εκλογές και θα εκφράσουν την απογοήτευση τους στην κάλπη εκείνη που θα έχει μικρότερο πολιτικό κόστος από ότι εκείνη των εθνικών εκλογών.
Ένα δεύτερο επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτέ του συγκεκριμένου σεναρίου είναι ότι η σύμπτωση αυτοδιοικητικών με εθνικές εκλογές μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στην αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς οι υποψήφιοι θα τρέχουν για τον δικό τους συνδυασμό και όχι για το κόμμα. Την ίδια στιγμή, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέξει τελικώς στις αυτοδιοικητικές να στηρίξει σε ορισμένες περιοχές υποψήφιους της Κεντροαριστεράς, θα δημιουργήσει νέα ρήγματα στον συγκεκριμένο χώρο που μπορεί να λειτουργήσουν προς όφελός του.
Σε κάθε περίπτωση, στο πίσω μέρος του μυαλού ορισμένων κυβερνητικών στελεχών βρίσκεται και το σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης». Στην περίπτωση που χάσουν, μετά από επτά μήνες (αρχές του 2020) θα πραγματοποιηθούν οι προεδρικές εκλογές και αν επαναληφθούν τα όσα έγιναν το 2015, τότε η χώρα θα οδηγηθεί εκ νέου σε εθνικές εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Ο ανασχηματισμός και η συνταγματική αναθεώρηση
Σημαντικό ρόλο στις τελικές αποφάσεις, ωστόσο, θα διαδραματίσουν δύο ακόμη πολιτικά γεγονότα που αναμένονται την επόμενη περίοδο. Το πρώτο είναι ο “χρωστούμενος” δομικός ανασχηματισμός που θα οδηγούσε την κυβέρνηση σε εκλογές και δεν έγινε ποτέ λόγω της απομάκρυνσης κυβερνητικών στελεχών μετά την υπόθεση με τα επιδόματα ενοικίου.
Το δεύτερο είναι η πολιτική δυναμική που θα αποκτήσει το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης, το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας θα αναδείξει, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου την ημέρα της επειτείου της αποκατάστασης της δημοκρατίας.
