Η πορεία ανασύνταξης του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος και της ανάπτυξης της κομματικής οικοδόμησης στην εργατική τάξη, είναι ο τίτλος της Απόφασης της Ευρείας Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, που δημοσιεύθηκε σήμερα.
Η διευρυμένη Ολομέλεια πραγματοποιήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2015, υλοποιώντας σχετική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.
Στο προοίμιο της Απόφασης σημειώνεται ότι «ως περιεχόμενο της ανασύνταξης έχει τεθεί η προετοιμασία και η ανάπτυξη εργατικού κινήματος ικανού να αντιπαρατεθεί με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικά και σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολουμένων και αγροτών στην ενιαία και επεξεργασμένη στρατηγική του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής εξουσίας».
Στην Απόφαση αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «τα μέτρα που οδήγησαν σε μεγάλες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές, κ.α., είχαν προσχεδιαστεί πολύ πριν από την κρίση, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και πιο ειδικά από το 1993, με τη "Λευκή Βίβλο", δηλαδή αφορούσαν στο σύνολο των χωρών της ΕΕ και ήταν ανεξάρτητα από τη φάση στον κύκλο της καπιταλιστικής αναπαραγωγής».
«Ο στρατηγικός αυτός σχεδιασμός προωθείται στοχευμένα, μεθοδικά και σε βάθος χρόνου από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις σε κάθε χώρα. Τα μέτρα αυτά βρήκαν την ταχύτερη και πλήρη ανάπτυξή τους, ειδικά στην Ελλάδα, από το 2010 και μετά», αναφέρει το ΚΚΕ προσθέτοντας ότι «οι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, που, ειδικά στην Ελλάδα, προχώρησαν με ταχύτητα και επιβλήθηκαν με "τη φωτιά και το σίδερο" στη διάρκεια της κρίσης, είχαν ως στόχο όχι μόνο την προστασία του μονοπωλιακού κεφαλαίου από την κρίση, με τη μεταφορά των συνεπειών στις πλάτες των εργαζομένων, αλλά και την μακροπρόθεσμη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας στις σχετικά νέες συνθήκες του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού».
Το ΚΚΕ επισημαίνει ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις εκπονούνται συστηματικά και με ενιαίο ευρωενωσιακό σχέδιο, ενώ στο πλαίσιο της ενιαίας στρατηγικής προωθούνται:
- Ενιαία πολιτική για δραστική μείωση των μισθών και μεροκάματων με σειρά μέτρων που αποσκοπούν στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την προώθηση μορφών εναλλακτικής και μερικής απασχόλησης με διάφορες μορφές.
- Κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, της μονιμότητας στη δουλειά στο Δημόσιο και ορισμένης πιο σταθερής στον ιδιωτικό τομέα και γενικευμένες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.
- Ενιαία πολιτική για τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και, πριν από όλα, για τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης (συντάξεις, Υγεία, Πρόνοια), επέκταση της ιδιωτικοποίησης, των επαγγελματικών Ταμείων.
- Πολιτικές για τη νομιμοποίηση των δουλεμπορικών γραφείων και την αξιοποίηση των μεταναστών ως φτηνής εργατικής δύναμης και μοχλού πίεσης για συνολική μείωση μισθών και μεροκάματων.
- Νέοι νομικοί κατασταλτικοί περιορισμοί στο δικαίωμα της απεργίας, αποφάσεις δικαστηρίων και νομολογίες περί καταχρηστικών απεργιών κ.λπ.
Η επιδείνωση της θέσης της εργατικής τάξης εκδηλώνεται επίσης και με τις αυξήσεις σε ζωτικής σημασίας είδη λαϊκής κατανάλωσης (π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα, συγκοινωνίες κ.λπ.), παρά τη γενική μείωση του πληθωρισμού, προσθέτει το ΚΚΕ, υπογραμμίζοντας ότι τα μέτρα αυτά δεν σημαίνει ότι μπορούν να εξαλείψουν τις αντιθέσεις του συστήματος, την ανισόμετρη ανάπτυξη, τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Στην Απόφαση της ΚΕ, επισημαίνονται οι μεγάλες και μόνιμες ανατροπές στις συνθήκες ζωής και δουλειάς της εργατικής τάξης, μεγάλου τμήματος των αυτοαπασχολουμένων και μικροϊδιοκτητών, ως συνέπειες της οικονομικής κρίσης και των αντεργατικών μέτρων, αλλά και οι σημαντικές αλλαγές στην κατάσταση της εργατικής τάξης και στην σύνθεση των γραμμών της, καθώς οι τελευταίες «διευρύνθηκαν με νέα τμήματα από κατεστραμμένα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού».
Το ΚΚΕ αναφέρει επίσης, πως μαζί με τον οικονομικό πόλεμο για την αύξηση της εκμετάλλευσης αναπτύσσεται και δυναμώνει ταυτόχρονα και ο πολιτικός και ιδεολογικός πόλεμος για τη διάσπαση, τη χειραγώγηση, τον αποπροσανατολισμό και τον εγκλωβισμό των εργατικών και λαϊκών μαζών.
Το ΚΚΕ επισημαίνει στο ζήτημα αυτό τον «σημαντικό ρόλο των ρεφορμιστών και του οπορτουνισμού ως χρήσιμων στυλοβατών του συστήματος σε κρίσιμες στιγμές» και επιρρίπτει στις δυνάμεις αυτές «τεράστιες ιστορικές ευθύνες, γιατί με όλη την γκάμα των ιδεολογικών και πολιτικών τους απόψεων και πρακτικών σκορπούσαν τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό και συνέβαλαν στον εγκλωβισμό των εργατικών και λαϊκών μαζών σε βολικές για το σύστημα απόψεις, με κύριο όχημα την αντίληψη της ταξικής συνεργασίας, καθώς και μια σειρά πλαστές αντιθέσεις».
Στην Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζεται η σημασία της ανυποχώρητης ιδεολογικής και οργανωτικής στάσης του κόμματος, ως ισχυρού όπλου για την χειραφέτηση της εργατικής τάξης και ως ασπίδας προφύλαξης του εργατικού κινήματος από την υποταγή και τον συμβιβασμό στους αστικούς σχεδιασμούς.
Αναφέρεται επίσης, ότι το ΚΚΕ διατήρησε τις δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα, με τις κύριες απώλειές του να εντοπίζονται σε κλάδους που επλήγησαν ιδιαίτερα από την κρίση, εξαιτίας της συρρίκνωσης του εργατικού δυναμικού, λόγω ανεργίας και συνταξιοδοτήσεων.
Στο ζήτημα της πάλης για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ εξετάζει εμπεριστατωμένα τις συνθήκες στο πλαίσιο των οποίων επιχειρήθηκε, μέχρι σήμερα, αυτή και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, αναφέρει τις αδυναμίες και τις καθυστερήσεις που σημειώθηκαν στη δουλειά του κόμματος, υπογραμμίζοντας στη συνέχεια, ότι «από μόνη της η πάλη για τα οξυμμένα, εργασιακά και κλαδικά αιτήματα σήμερα δεν αρκεί και, πολύ περισσότερο, δεν οδηγεί στην άνοδο της ταξικής πάλης και σε γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο και την εξουσία του».
Το ΚΚΕ τονίζει, στη συνέχεια, πως προϋπόθεση για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και πρωταρχική ανάγκη είναι η οικοδόμηση γερών και μαζικών Κομματικών Οργανώσεων στα εργοστάσια, στις μεγάλες επιχειρήσεις, στους μονοπωλιακούς ομίλους, στις βιομηχανικές και εμπορικές ζώνες, προσθέτοντας πως για την κομματική οικοδόμηση, το ΚΚΕ είναι πολύ καλύτερα, ιδεολογικά και πολιτικά, με βάση το νέο Πρόγραμμά του, εξοπλισμένο.
Στην Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ περιέχεται το Σχέδιο Δράσης και τα καθήκοντα του Κόμματος για το επόμενο διάστημα, υπογραμμίζοντας ότι «ανάπτυξη της πολιτικής ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης μόνο το Κόμμα μπορεί να πετύχει, με την αυτοτελή δουλειά του, παράλληλα και σε συνδυασμό με τους οικονομικούς αγώνες επιδρώντας στον προσανατολισμό και στη διεξαγωγή τους, ώστε να συνδέονται όλο και περισσότερο με το πολιτικό ζήτημα, το ζήτημα της εξουσίας».
«Καθοριστικός δείκτης και κριτήριο για κάθε Οργάνωση Περιοχής θα είναι η αύξηση της οργανωμένης δύναμης του Κόμματος και της ΚΝΕ στην εργατική τάξη, η συγκρότηση Κομματικών Οργανώσεων στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στους μονοπωλιακούς ομίλους και στις σχολές όλων των βαθμίδων και ειδικά σε ΤΕΙ, σχολές μαθητείας και κατάρτισης» αναφέρει η Απόφαση.
Το ΚΚΕ καλεί σε ισχυροποίηση των αγώνων, της οργάνωσης της ταξικής πάλης, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι «ακόμα κι αν αυτή πάρει τις πιο ανεβασμένες μορφές, δεν οδηγεί αυτόματα σε ταξική πολιτική συνείδηση» και υπογραμμίζει ότι «μιλάμε για ενιαίο πανελλαδικό κίνημα με βάση τον κλάδο που θα πατά γερά στα πρωτοβάθμια Σωματεία (...) δεν θα εξαντλείται στην συμμετοχή στις αρχαιρεσίες ή και σε κάποιες απεργίες και κινητοποιήσεις και θα παλεύει σε ενιαία κατεύθυνση απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, στις κυβερνήσεις και το κράτος, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, στο ρεφορμισμό - οπορτουνισμό, σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά, με γραμμή πάλης τη διεκδίκηση των απωλειών σε συνδυασμό με τις σύγχρονες ανάγκες των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων και με στόχο την ανατροπή στο χαρακτήρα της εξουσίας, ώστε να αλλάξουν οι οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις».
Η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρεται επίσης στα ειδικότερα μέτωπα πάλης (ανεργία, νέες ηλικίες, αλληλεγγύη), στην ενίσχυση της ταξικής συσπείρωσης συνδικάτων, ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Επιτροπών Αγώνα και συνδικαλιστών που έχει εκφραστεί με το ΠΑΜΕ, και στην ανάπτυξη της Κοινωνικής Συμμαχίας.
«Πρωτοστατούμε στη σύγκρουση με τη μοιρολατρία και τον φόβο, την απογοήτευση και το συντηρητισμό, με όλες τις αντιδραστικές αντιλήψεις που δυναμώνουν. Δίνουμε τη μάχη της μαζικοποίησης του οργανωμένου εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε η σημερινή συγκυβέρνηση, αλλά και οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει, άμεσα να νιώσει την ανερχόμενη λαϊκή πίεση και αντίσταση.
Ο λαός δεν έχει δοκιμάσει ακόμα τη δύναμή του, επομένως δεν πρέπει να υπάρχει απογοήτευση για την αποτελεσματικότητα των αγώνων: Προέχει η προετοιμασία δυνάμεων για την εργατική - λαϊκή αντεπίθεση» καταλήγει η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ.
