Κορονοϊός: Πόσο κακό κάνει στις σχέσεις το πήγαινε πιο πέρα της καραντίνας

Θεμέλιος λίθος των ανθρώπινων σχέσεων είναι η φυσική επαφή, κάτι που χάσαμε λόγω κορονοϊού. Όταν το αυτονόητο διαταράσσεται, διαταράσσονται πολλές ισορροπίες στις σχέσεις.

Τις ημέρες της πανδημίας, που λόγω της κοινωνικής αποστασιοποίησης (social distancing) απομακρυνόμαστε φυσικά ο ένας από τον άλλον, πολλοί άνθρωποι παρερμηνεύουν αυτήν τη συμπεριφορά.

Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια στο Αιγινήτειο, δρ. Ίλια Θεοτοκά, αυτό συμβαίνει κυρίως με συγγενικά πρόσωπα ή πρόσωπα με τα οποία έχουμε στενές σχέσεις.

«Πολλοί άνθρωποι το κρατήσου μακριά, το πήγαινε πιο πέρα, το βιώνουν ως απόρριψη. Νιώθουν ότι τους στιγματίζουμε, τους υποτιμούμε. Επίσης, μπορεί να νιώθουν ότι είναι ανεπιθύμητοι, ότι δεν τους συμπαθούμε. Ενίοτε αυτή η κοινωνική απόσταση μπορεί να έχει και μεγαλύτερες προεκτάσεις στις σχέσεις» λέει.

Και προσθέτει: «Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι, αυτή η απόσταση, μπορεί να είναι η απαρχή μίας ρήξης στη σχέση, μια "καλή ευκαιρία" να φύγουμε από τη σχέση κλπ. Εξάλλου κάποιοι άνθρωποι ενοχλούνται αν τους δείξεις ότι τους φοβάσαι, γιατί έτσι ενεργοποιείται και ο δικός τους φόβος, τον οποίο θέλουν να ξεχάσουν. Όλα τα παραπάνω, μπορεί να αποτελεσουν πεδίο έντασης στο ήδη ψυχολογικά τεταμένο κλίμα των ημερών».

Πώς όμως μπορούμε να διαχειριστούμε αυτήν την κατάσταση, η οποία απ’ ότι φαίνεται, θα κρατήσει κάποιο διάστημα και θα επηρεάσει τις σχέσεις μας; Πώς μπορούμε να μειώσουμε την ένταση στη σχέση λόγω της κοινωνικής αποστασιοποίησης;

Είναι σημαντικό, λέει η κ. Θεοτοκά, να μιλήσουμε στους αγαπημένους μας, να τους εξηγήσουμε τους λόγους της απόστασης, να τους θωρακίσουμε με τη γνώση που απαιτείται, για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους.

«Χρειάζεται να επεξηγήσουμε τις πληροφορίες και να εκπαιδεύσουμε τους θιγμένους αγαπημένους μας. Η απόσταση είναι μία "πράξη αγάπης": προστατεύουμε τον εαυτό μας, προστατεύουμε τους άλλους, προστατεύουμε την κοινωνία. Έτσι, είμαστε όλοι μεταξύ μας σε μία στενή αλληλεξάρτηση, που έχει ως στόχο την ενδυνάμωση της αλληλεγγύης και της κοινωνικής υπευθυνότητας» αναφέρει η κ. Θεοτοκά.

Ο περιορισμός της αυθόρμητης συμπεριφοράς δεν σημαίνει αλλαγή των συναισθημάτων, απόρριψη, μείωση της συναισθηματικης σύνδεσης, μείωση της αγάπης και της επιθυμίας να πάρεις και να δώσεις αγάπη. Αντίθετα, υποδηλώνει τη φροντίδα και το νοιάξιμο για τον άλλον, τονίζει η κυρία Θεοτοκά. «Επιβεβαιώστε την αγάπη και το ενδιαφέρον σας για τον άλλον με λόγια και πράξεις που δείχνουν αυτό που δεν μπορείτε να δείξετε με τη φυσική επαφή» καταλήγει.