Καμιά φορά δεν ταξιδεύουμε επειδή ο σύντροφός μας, οι φίλοι ή και η οικογένειά μας δεν μπορούν. Όταν σκεφτόμαστε να κλείσουμε κάποιο κατάλυμα για τις καλοκαιρινές μας διακοπές, ο νους μας κατευθείαν πηγαίνει στην παρέα που θέλουμε να έχουμε.
Το ενδεχόμενο να κάνουμε ένα ταξίδι ολομόναχοι μας τρομάζει, καθώς εγείρει ερωτήματα όπως
«Με ποιον θα μιλάω;», «Μόνος μου θα τρώω;» ή «Θα είμαι ασφαλής;».
Πέρα από τα προσωπικά μας συμπλέγματα, εδώ και καιρό υπάρχει το κοινωνικό στίγμα που βαραίνει ανθρώπους που κάνουν μόνοι τους πράγματα που η πλειοψηφία συνηθίζει να κάνει με παρέα. Οι κοινωνικοί κανόνες μας επιβάλλουν να είμαστε διαρκώς συντροφιά με κάποιον, ενώ κάθε εμπειρία αναψυχής πρέπει να μοιράζεται σε κομμάτια.
Ωστόσο, η αύξηση των νοικοκυριών με έναν και μοναδικό κάτοικο, θα πει πως ο κλάδος της φιλοξενίας, θα πρέπει σιγά-σιγά να προσαρμοστεί στην ιδέα ότι σύντομα θα εξυπηρετεί όλο και περισσότερους μοναχικούς ταξιδιώτες, όχι μόνο οικογένειες και ζευγάρια.
Τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι ταξιδεύουν όλο και περισσότερο μόνοι τους, συμπεριλαμβανομένων και των παραθεριστών νεότερων ηλικιών. Και μάλιστα το δηλώνουν υπερήφανα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου μοιράζονται τις εμπειρίες τους με το hashtag #SoloTravel, που μέχρι τώρα μετρά περισσότερες από επτά εκατομμύρια δημοσιεύσεις.
Έρευνα που ανίχνευσε την εν λόγω τάση προσφέρει μια εικόνα γύρω από το πώς μια «σόλο» ταξιδιωτική εμπειρία, μπορεί να είναι εξίσου απολαυστική με μια εκδρομή με τον/τη σύντροφό ή την παρέα μας. Μέσω ερωτήσεων ανοιχτού τύπου, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να μοιραστούν τις δικές τους εμπειρίες. Και οι περιγραφές ορισμένων, είναι αρκετά δελεαστικές.
Οι συμμετέχοντες, στους κύριους παράγοντες που συνέβαλαν στο να απολαύσουν στο έπακρο τη σόλο ταξιδιωτική τους εμπειρία, συμπεριέλαβαν το γεγονός ότι μπορούσαν να παρατηρούν τη ζωή των άλλων, χωρίς να έχουν την παραμικρή άμεση αλληλεπίδραση ή σύνδεση μαζί τους.
«Δεν είναι ανάγκη να είσαι ασφυκτικά κοντά με τους άλλους για να νιώσεις μέρος ενός κοινωνικού συνόλου. Ακόμα κι όταν είμαστε μόνοι, σε μια πολυσύχναστη πλατεία ή σε μια πολύβουη παραλία, η αίσθηση εγγύτητας με τους άλλους ανθρώπους αποτελεί από μόνη της πηγή άνεσης, απόσπασης της προσοχής ή ακόμα και διασκέδασης», ανέφερε χαρακτηριστικά ένας από τους συμμετέχοντες.
H μοναξιά μπορεί να λειτουργήσει ως μια βαθύτατα ψυχοθεραπευτική εμπειρία, προσφέροντάς μας χρόνο να επεξεργαστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας και δίνοντάς μας τελικά το κουράγιο να αντιμετωπίσουμε ξανά τον κόσμο, με μια άλλη ματιά.
Μια μοναχική εκδρομή μας προσφέρει την ευκαιρία να αφιερώσουμε χρόνο για να γράψουμε ένα ποίημα, να εκμυστηρευτούμε τις σκέψεις μας στο ημερολόγιό μας, να ζωγραφίσουμε ή να εξασκηθούμε σε οποιαδήποτε άλλη δημιουργική δραστηριότητα. Γιατί να μην την εκμεταλλευτούμε όπως της αξίζει;
Περάστε χρόνο με τον εαυτό σας (σας κάνει καλό!)
Το σθένος να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, χωρίς να λαμβάνουμε διαρκώς υπόψιν τους άλλους, μας χαλαρώνει και μας προσφέρει απλόχερα την ευκαιρία να γευτούμε εμπειρίες που δεν έχουμε ξαναδοκιμάσει. Και μάλιστα χωρίς να δεχτούμε κριτική.
Μπορούμε να παρακολουθήσουμε ένα επιμορφωτικό εργαστήριο επάνω σε κάποια τοπική τέχνη, να πάμε για ψώνια στην τοπική αγορά ή απλώς να περάσουμε ολόκληρη τη μέρα μας ξαπλωμένοι κάτω από τον καυτό ήλιο. Άλλωστε, ποιος θα μας εμποδίσει; Αφού εμείς αποφασίζουμε.
Τα ευρήματα από την πρόσφατη έρευνα αποδεικνύουν πως ο χρόνος που αφιερώνουμε κάνοντας πράγματα για τον εαυτό μας, υπόσχεται να μας ανακουφίσει από όλη αυτή την πίεση, που ενδέχεται να μας ασκήσουν ορισμένες συντροφιές.
Ο χρόνος που περνάμε μόνοι, μας προσφέρει τον χώρο να αναπνεύσουμε, να παρακολουθήσουμε την ατμόσφαιρα χωρίς περισπασμούς. Κι όλη αυτή η αίσθηση ελευθερίας, ίσως στο τέλος μας ωθήσει στο να δοκιμάσουμε εμπειρίες που θα μας βγάλουν έξω από τα στενά όρια που έχουμε θέσει γύρω από τον εαυτό μας, έξω από αυτό που είναι γνωστό ως «comfort zone», δηλαδή ζώνη ασφαλείας.
Πηγή: huffingtonpost.gr