Στην Ελλάδα θα γίνει κάποια στιγμή σεισμός σαν της Τουρκίας, προβλέπει ο καθηγητής σεισμολογίας του ΑΠΘ Κώστας Παπαζάχος. Ο καθηγητής υπενθύμισε τους σεισμούς των 7,5 Ρίχτερ στην Αμοργό το 1956 και των 7,2 Ρίχτερ στην Κεφαλονιά το 1953. Αναφέρθηκε όμως και σε έναν σεισμό μεγαλύτερο από αυτόν που έγινε στην Τουρκία, το 365 μ. Χ. στην δυτική Κρήτη ο οποίος είχε ισχύ 8,2 Ρίχτερ και πολύ μεγάλες συνέπειες στον ελληνικό χώρο, καθώς «ανύψωσε το λιμάνι στα Φαλάσαρνα περίπου 7 μέτρα στην επιφάνεια και τη μισή Κρήτη σταδιακά από 7 μέχρι 1 μέτρο, προκάλεσε ένα τεράστιο τσουνάμι, το οποίο χτύπησε από τη Βενετία μέχρι τις ακτές του Λιβάνου και την Αίγυπτο, και μεγάλες καταστροφές σε όλη την Πελοπόννησο και στην περιοχή».
Ερωτηθείς αν ένας σεισμός σαν αυτός της Τουρκίας, γινόταν στην Ελλάδα και στην περίπτωση αυτή αν θα είχε και στη χώρα μας τις ίδιες συνέπειες, ο κ. Παπαζάχος είπε ότι τέτοιοι σεισμοί έχουν γίνει στην Ελλάδα, «απλά δεν θυμόμαστε και πολλά γι’ αυτούς, γιατί έχουμε σχετικά βραχεία μνήμη». «Έχουμε λοιπόν τέτοιους σεισμούς στον ελληνικό χώρο, αυτό πρέπει να μας προβληματίσει: πώς θα αντιδράσουμε και τι θα γίνει στην αντίστοιχη περίπτωση». «Κάποια στιγμή θα βιώσουμε έναν τέτοιο σεισμό με σύγχρονα κτήρια και θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες» είπε ο κ. Παπαζάχος στην ΕΡΤ διευκρινίζοντας ωστόσο ότι τέτοιοι σεισμοί στον ελληνικό χώρο «γενικά έχουν περιορισμένες επιπτώσεις, κυρίως γιατί γίνονται σε θαλάσσιες περιοχές».
Ερωτηθείς δε στην αρχή της συνέντευξης εάν ένας τέτοιος σεισμός σαν αυτόν της Τουρκίας θα μπορούσε να προβλεφθεί, αφού ξεκαθάρισε ότι «δεν μπορούμε να προβλέψουμε πότε ακριβώς θα γίνει ένας σεισμός» και υπενθύμισε σεισμούς όπως αυτόν του 1822 στο Χαλέπι -που εκτιμάται ότι είχε μεταξύ 20.000-60.000 νεκρών- και του 1939 στο Ερζιτζάν «στο ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας, πιο κοντά στο ρήγμα της Ανατολικής Ανατολίας, περίπου στη διασταύρωση τους, που είχε περίπου 35.000 νεκρούς και 100.000 τραυματίες». O κ. Παπαζάχος είπε ότι τέτοιοι σεισμοί δεν είναι άγνωστοι στη συγκεκριμένη ζώνη, «κατά συνέπεια ξέρουμε ότι σε επίπεδο εκατονταετίας έχουμε τέτοιους σεισμούς».
«Ειδικά στα τέλη του 19ου αιώνα είχαμε περίπου 4-5 τέτοιους σεισμούς μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα που έσπασαν το μεγαλύτερο κομμάτι, στο πιο βορειοανατολικό κομμάτι του συγκεκριμένου ρήγματος. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει μια πρόβλεψη με την έννοια που αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι «θα γίνει ένας σεισμός αύριο μεθαύριο, βγείτε έξω από τα σπίτια σας», αλλά σίγουρα ξέραμε ότι αυτή η περιοχή δέχεται πάρα πολύ μεγάλες επιταχύνσεις και οι επίσημες προδιαγραφές γι’ αυτή την περιοχή ήταν εξαιρετικά αυστηρές», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Παπαζάχος.
