Στη Γερμανική λογοτεχνία, το «έπος των Νιμπελούνγκεν», είναι το μεγαλύτερο αριστούργημα όλων των εποχών. Γραμμένο τον μεσαίωνα, περίπου στα 1200 μ. Χ., από άγνωστο συγγραφέα, είναι για τους Γερμανούς, ό,τι είναι για τους Έλληνες η Ιλιάδα του Ομήρου.
Περιγράφει με μοναδικό τρόπο τη διεκδίκηση της εξουσίας, που έχει τη μορφή «δαχτυλιδιού», μέσα από μια ιστορία έρωτα, του ιππότη Ζίγκφριντ και της βαλκυρίας Μπρίνχιλντ, με φόντο τους θρύλους και την παγανιστική μυθολογία της κεντρικής Ευρώπης.
Πρόκειται για ένα σκοτεινό έργο, ένα ταξίδι στον τρόμο, με ιππότες, ξωτικά, θεούς , δαίμονες , ποταπά πλάσματα, δηλητήρια και δολοφονίες, που καταλήγουν σε ένα λουτρό αίματος, με φλεγόμενες κόρες θεών (βαλκυρίες) πάνω σε άλογα. Ένα φρικιαστικό αριστούργημα, που καταγράφει τα απάτητα της ανθρώπινης ψυχής και της δίψας για εξουσία.
Είναι δεδομένο ότι η γερμανική λογοτεχνία μας έχει δώσει μοναδικά έργα μέχρι σήμερα. Δεν το συζητάμε αυτό. Όμως στο συντριπτικό τους ποσοστό είναι δυσοίωνα σκοτεινά, μαύρα και άραχνα παρά το μεγαλείο τους. Αυτό είναι ένα στοιχείο και ίσως ένα εργαλείο για να κατανοήσει κανείς την ψυχοσύνθεση και την φιλοσοφία αυτού του λαού.
...Και ναι ! Σωστά μαντέψατε. Στον θρύλο των « Νιμπελούνγκεν» βασίστηκε ο Τόλκιν για να γράψει τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», που όλοι αγαπήσαμε.
Το κακό απειλεί τη «Μέση Γη» με αφανισμό και το τέλος της «εποχής των ανθρώπων», είναι βέβαιο, αν το «πολύτιμο» δαχτυλίδι φτάσει στην κατοχή του Σάουραν, που το άγρυπνο μάτι του, ελέχγει και καταστρέφει τα πάντα. Σε αντίθεση με το «Νιμπελούνγκεν» , στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» το τέλος είναι καλό . Το δαχτυλίδι καταστρέφεται μαζί με τον κακό Σάουραν.
Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: Θα αφήσουμε τη Γερμανίδα «Σάουραν» να αποκτήσει το δαχτυλίδι και να κάνει κουμάντο στη Μέση Γη – Ευρώπη;
Τα χόμπιτ του Νότου δεν πρέπει να αντιμετωπίσουν τα Ορκ του Βορρά;
Τα ξωτικά της Γαλλίας δεν πρέπει να δώσουν ένα μάθημα στο γκόλουμ (ξέρετε ποιόν λέω) του Βερολίνου; Ο Αμερικάνος Λέγκολας δεν κουράστηκε δωδεκάμιση ώρες «τριλογία» μέσα σε μια αίθουσα χωρίς τσιγάρο, μόνο με πατατάκια και ποπ- κορν; Θα φάει και τη δεύτερη θητεία του με τα... νάζια των βορειοευρωπαίων Νάσγκουλ;
ΤΕΛΟΣ ΛΟΙΠΟΝ!!!
Η Ελλάδα αποδείχτηκε ... αιματηρά συνεπής στις υποχρεώσεις της.
Η Λαγκάρντ απέδειξε ότι δεν είναι… γραμματικός της Μέρκελ.
Η οικονομική αστάθεια στον Νότο έχει γίνει θανατηφόρος ασθένεια, που δεν αντιμετωπίζεται με ματζούνια και ασπιρίνες.
Ο Ομπάμα, μετά το «Κάβο Ντόρο» των εκλογών, θέλει να τελειώνει με την Ευρώπη γιατί έχουν ανοίξει τρία μέτωπα στη Μέση Ανατολή.
Η ιστορία δεν μπορεί να περιμένει για να κάνει εκλογές η Μέρκελ.
Δυσκολεύομαι να βρω «χαρακτήρα» στο παραμύθι για τον Αντώνη Σαμαρά. Ως Έλλην, πολύ θα ήθελα να είναι ο πρίγκηπας Άραγκον. Δυστυχώς το μόνο, που μου έρχεται στο νου, είναι ο αείμνηστος Βασίλης Λογοθετίδης, ως ταλαίπωρος ήρωας «Φώτης Φαγκρής» από το έργο των Σακελλάριου- Γιαννακόπουλου, « Σάντα Τσικίτα».
Άφραγκος, απελπισμένος, με μάνα άρρωστη ,αδίστακτο, άκαρδο αφεντικό,κινδυνεύει να χάσει την αγαπημένη του και έχει ένα λαμόγιο ξάδελφο, που τον εξωθεί στην παρανομία. Ενώ όλα οδηγούν σε αδιέξοδο , ως από μηχανής θεός, εμφανίζεται η ...Σάντα Τσικίτα για να δώσει λύση στα προβλήματά του.
Ας περιμένουμε λοιπόν και εμείς το επόμενο Eurogroup μπας και μας σώσει η ...Σάντα Κριστίνα – Λαγκάρντ.
ΝΑΣΟΣ ΛΑΝΑΡΑΣ (@Facebook)
