Τις προεκλογικές περιόδους συνηθίζουμε να μιλάμε για τις αγαπημένες ελληνικές ταινίες που καυτηριάζουν τον τρόπο... δράσης των υποψήφιων βουλευτών. Ποιος, άλλωστε, δεν έχει δει την «Τζένη- Τζένη» με τον αξέχαστο Διονύση Παπαγιαννόπουλο στο ρόλο του πολιτικάντη που κάνει ότι μπορεί για να εκλεγεί ο Γκόρτσος ή τον αξέχαστο και ιδανικό, για το ρόλο του πασίγνωστου υπουργού Μαυρογιαλούρου, Λάμπρο Κωνσταντάρα, στην ταινία «υπάρχει και φιλότιμο».
μα, ωστόσο, είναι πως εκτός από τις πολυαγαπημένες ελληνικές ταινίες υπάρχουν και τα τραγούδια που έχουν δημιουργηθεί για την περίοδο των εκλογών. Κάποια από αυτά είναι χιουμοριστικά. Κάποια άλλα είναι εντελώς... πολιτικά, ενώ κάποια άλλα περνάνε τα μηνύματα που θέλουν που θέλουν να στείλουν οι δημιουργοί τους, με έξυπνο αλλά ταυτόχρονα ξεκάθαρο τρόπο.
Όταν μιλάμε για τραγούδια που έχουν ως θέμα τους τις κάλπες, το μυαλό των περισσότερων είναι δεδομένο πως θα πάει στο τραγούδι «εκλογές» των Μουσικών Ταξιαρχιών του αξέχαστου Τζίμη Πανούση. Με τη μοναδική του ερμηνεία ο Τζιμάκος κατάφερε να κάνει το τραγούδι αυτό το... απόλυτο άσμα για κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Με στίχους αιχμηρούς και μουσική που καρφώνεται στο μυαλό και την σιγοτραγουδάς όλη την ημέρα το «εκλογές» έχει κερδίσει τη δική του θέση στο πάνθεον των αντι-εκλογικών τραγουδιών. Μπορεί ανά δυο στίχους να υπάρχει και μια βρισιά αλλά λίγοι είναι αυτοί που δεν το έχουν θυμηθεί σε ημέρες σαν κι αυτές που διανύουμε.
Για τους παρατηρητικούς, υπάρχει το δεύτερο τετράστιχο, το οποίο στο δεύτερο μισό του ο στιχουργός λέει «στης βουλής τα έδρανα, αχ κι εγώ να έκλανα»! Το μήνυμα είναι ξεκάθαρα αντιεκλογικό και σαφώς υπάρχει μια διάθεση του στιχουργό να λοιδορήσει το κοινοβούλιο.
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε το 1980, ένα χρόνο δηλαδή πριν έρθει η... αλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου. Από τότε πολύ νερό έχει κυλήσει στο πολιτικό αυλάκι. Όχι μόνο για την κατάσταση στην χώρα αλλά και για τον ίδιο τον στιχουργό του τραγουδιού ο οποίος από τότε που «έκραζε» τη βουλή και το πολιτικό σύστημα, έφτασε στο σήμερα όπου πλέον διεκδικεί την εκλογή του ως βουλευτής με το τέταρτο διαφορετικό κόμμα!
Ο Γρηγόρης Ψαριανός, γιατί αυτός είναι ο δημιουργός του τραγουδιού (τη μουσική την είχε γράψει ο Τζίμης Πανούσης) εξελέγη βουλευτής Β' Αθηνών, στις εκλογές του 2007 και του 2009 με τον ΣΥΡΙΖΑ, του 2012 με τη Δημοκρατική Αριστερά και του 2015 με το Ποτάμι. Με τον επίσης βουλευτή του Ποταμιού Γιώργο Αμυρά τάχθηκαν κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, διαφωνώντας με τη στάση του κόμματος για ψήφο κατά συνείδηση. Τελικά ο Ψαριανός ψήφισε «παρών» και τον Μάιο του 2019 ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στον Νότιο Τομέα της Β' εκλογικής περιφέρειας Αθηνών
«Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω, να κάθομαι τεμπέλικα, να τρώω και να πίνω. Και ν’ ανεβαίνω στη Βουλή εγώ να διατάζω να τους πατώ τον άργιλε και να τους μαστουριάζω»! Οι παραπάνω στίχοι μπορεί να μη διαφέρουν ως προς την ουσία με εκείνους που έγραψε ο Γρηγόρης Ψαριανός αλλά η διαφορά που υπάρχει είναι ως προς το είδος (εδώ έχουμε να κάνουμε με ρεμπέτικο) και βέβαια ως προς την εποχή κάτι που είναι παραπάνω από εμφανές. Στιχουργός, αυτή τη φορά, είναι ο σπουδαίος Μάρκος Βαμβακάρης και το τραγούδι λέγεται «οι πρωθυπουργοί»!
Και μιας και ο λόγος για ρεμπέτικο, αξίζει να γίνει και μια αναφορά στο τραγούδι «εκλογές» της Θεοδώρας Νταλγκά η οποία τραγουδάει πως πρέπει «οι μάγκες» να συνασπιστούν και να πάνε να ψηφίσουν για «να βγάλουν πρωθυπουργό και 300 βουλευτάδες» ώστε «να βγει στη φορά ο ναργιλές, αβέρτα οι λουλάδες» προκειμένου «το μαύρο να είναι ελεύθερο σε όλη την κοινωνία, να μη φοβάσαι μάγκα μου και την αστυνομία». Σίγουρα, πρόκειται για μια... διαφορετική πρόταση
Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι επί της ουσίας ένα κοινωνικό πείραμα το οποίο αποδεικνύει πως στο τέλος οι φυλακισμένοι- όμηροι ταυτίζονται και τρέφουν συμπάθεια προς τους δυνάστες τους. Αυτό ακριβώς ήθελαν να στείλουν ως αντιεκλογικό μήνυμα και ο Πάνος με το Χάρη Κατσιμίχα όταν έγραφαν το ομώνυμο τραγούδι στο οποίο μεταξύ άλλων ακούμε: «και πριν με πάρει ο ύπνος σκέφτομαι κρυφά γιατί ψηφίζουν οι φτωχοί αυτούς που τους πηδάνε, κι ύστερα βγαίνουν με πανό και λενε πως πεινάνε. Βγαίνουν ζητάνε χίλια δυο, και παίρνουν ό,τι κάτσει- η εξουσία χασκογελά και τους κλωτσάνε οι μπάτσοι».
Από τούτη εδώ την κατά βάση αντιεκλογική λίστα τραγουδιών δεν θα μπορούσε να λείπει και ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής punk σκηνής. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια είναι από το συγκρότημα «Χαοτική Διάσταση» που σχηματίστηκε στην Πάτρα το 1986. Εδώ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και σίγουρα έχουν μια πιο... αναρχική προσέγγιση. Ο στίχος του τραγουδιού που λέει «η ψήφος σου είν’ ο θάνατος, η ψήφος σου είναι η τιμωρία, πολιτικοί σφαγιαστές με ψήφους και βιβλία σε σκοτώνουνε» δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ως προς τα μηνύματα που θέλουν να στείλουν οι δημιουργοί του τραγουδιού «κομματικά εξαρτημένοι»!
Ένα από τα πιο σκληρά και δεικτικά πολιτικά τραγούδια είναι σίγουρα αυτό που έγραψαν τα «Υπόγεια Ρεύματα» και έχει τίτλο «πολιτεύεσαι»! Το ροκ συγκρότημα βάζει στο στόχαστρό του τους κάποτε ιδεολόγους που πλέον πολιτεύονται και όπως λένε «ρε μπάρμπα πες μου κάτι γιατί θα τρελαθώ, θα στρίψει το μυαλό μου θα πέσω σε γκρεμό. Αλλάξανε τα μυαλά σου ή τα `πιασες χοντρά, κι έγινε η επανάσταση χωράφια και λεφτά. Πολιτεύεσαι και δεν ντρέπεσαι»!
Η λίστα με τα αντιεκλογικά και άκρως πολιτικά τραγούδια είναι τόσο μεγάλη που σίγουρα δεν χωράνε όλα. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, ωστόσο, για το συγκεκριμένο αφιέρωμα, αν δεν γινόταν έστω και μια ονομαστική αναφορά σε τραγούδια όπως: «οι εκλογές» του Ορφέα Περίδη που καυτηριάζει τις υποσχέσεις των πολιτικών: «πέσε μόνος σου αρχηγέ από το προεκλογικό μπαλκόνι, κι ότι μας ενώνει είναι αυτό που δεν θα γίνει ποτέ»! Ο «πολιτευτής» του Διονύση Σαββόπουλου, είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό τραγούδι, όπως και η «μακαρονάδα» με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη, το «χαίρε υπουργέ» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το «καλημέρα Ελλάδα» των Goin’ Through με τους... χαιρετισμούς στον κ. υπουργό!
Τέλος, αν και ο «ηλεκτρικός Θησέας» του Δημήτρη Βάρου που τραγούδησε ο Παύλος Σιδήροπουλος, δεν θεωρείται αντιεκλογικό τραγούδι, σίγουρα περιέχει έναν από τους πιο αντιεκλογικούς στίχους που γράφτηκαν ποτέ. «Ψηφοθηρία, λόγοι και εμβατήρια, ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή. Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς».
