Κάποιες γυναίκες έχουν πολύ λεπτά χείλια εκ γενετής. Όταν αποφασίσουν να κάνουν πρώτη φορά υαλουρονικό το αποτέλεσμα είναι συνήθως καλό και τους πάει και είναι πιο χαρούμενες. Συνήθως όμως δεν σταματούν εκεί και αποφασίζουν λίγους μήνες αργότερα να βάλουν κι άλλο υλικό.
Τότε είναι σαν να τις τσίμπησε σμήνος με θυμωμένες μέλισσες κάτι που παρατηρούμε δυστυχώς γύρω μας ακόμα και σε 17χρονα κορίτσια. Η ιστορία από εκεί και πέρα επαναλαμβάνεται, με παραπάνω υαλουρονικό και ένα αποτέλεσμα που θυμίζει ροφό.
Κάτι ακόμα που παρατηρούμε είναι ότι τονίζουν τα χείλη μετά το υαλουρονικό με γυαλιστερό κραγιόν ώστε να φαίνονται ακόμα μεγαλύτερα. Τότε είναι που βλέπουμε μόνο χείλια, σαν να σβήνουν τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο.
Η απορία των περισσότερων είναι πώς γίνεται και δεν βλέπουν την παραμόρφωσή του προσώπου τους στον καθρέφτη. Πού πήγε το μέτρο; Τελικά εθίζεσαι στα ενέσιμα; Βαδίζουμε στον δρόμο που άνοιξαν οι Καρντάσιαν; Τα trend της αισθητικής καθορίζονται αποκλειστικά πλέον από το τικτοκτ και τους ινφλουένσερ;
Σύμφωνα με στοιχεία της Αμερικανικής Εταιρείας Πλαστικών Χειρουργών, μετά την πανδημία του Covid-19, οι millennials, άτομα δηλαδή που γεννήθηκαν από το 1981 έως το 1996, κατέφυγαν σε διπλάσιο αριθμό σε αισθητικές επεμβάσεις. Σύμφωνα με τις εξηγήσεις των γιατρών, οι γυναίκες από 31 έως 45 ετών δεν έχουν τα παλαιότερα ταμπού για τις αισθητικές επεμβάσεις (botox, fillers κ.λπ.). Καθώς η ηλικία γάμου αναβάλλεται για αργότερα και αυξάνεται το μορφωτικό επίπεδο αλλά και η οικονομική άνεση των γυναικών, οι ίδιες έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για προσωπική φροντίδα και περιποίηση. «Θα το κάνω για μένα» είναι μια χαρακτηριστική έκφραση.
Χάνουμε την εικόνα μας σταδιακά, με τα φίλτρα στα κινητά, με την εικόνα των διάσημων, των ινφλουένσερ, των μοντέλων. Δεν είναι όμως σαφώς αυτά τα πρόσωπα η πραγματική ζωή. Αυτό είναι φευγιό απ’ την πρόκληση να είμαι ο εαυτός μου και δεν είμαι υπέρ της φυγής. Πάντα δίπλα στον δερματολόγο πρέπει να είναι και ένας ψυχολόγος, είναι συναφείς ειδικότητες.
Μας έχουν καταστρέψει οι Καρντάσιαν; Πόσο εντάξει είναι να κάνουν οι έφηβοι fillers με υαλουρονικό στα χείλη τους πριν κλείσουν τα δεκαοκτώ; Πώς θα δείχνει ένα κορίτσι στα σαράντα του όταν έχει ξεκινήσει υαλουρονικό απ’ τα δεκαεφτά; Η δερματολόγος Μάργκυ Καπελλάρη, που ειδικεύεται στην ομορφιά, απαντάει αν το υαλουρονικό και το botox περνάνε στο συκώτι και αν είναι επιβλαβή για τον οργανισμό.
«Κατηγορηματικά όχι. Η επιστήμη της αισθητικής δερματολογίας βασίζεται σε έρευνες και μελέτες δεκαετιών. Κάθε δερματολόγος που έχει εξειδικευθεί και ασχολείται με την ομορφιά και σέβεται τον όρκο του Ιπποκράτη και κατ’ επέκταση τους ασθενείς του δεν θα τους έβαζε επ’ ουδενί σε κίνδυνο. Τίποτα απ’ αυτά που χρησιμοποιούμε δεν έχει τον παραμικρό κίνδυνο. Βασιζόμαστε σε έρευνες δεκαετιών, υπάρχει η έγκριση του ΕΟΦ. Έχουμε στα χέρια μας μελέτες που διαλύουν κάθε φόβο. Κανένα ενέσιμο δεν περνάει στο συκώτι. Ας έρθει έστω και ένας ηπατολόγος με μία επίσημη έρευνα να το διαψεύσει αυτό που λέω.
Η αλλαντική τοξίνη, γνωστή ως botox, είναι ένα φάρμακο που το χρησιμοποιούμε πάνω από είκοσι χρόνια στην αισθητική και άλλα τριάντα στην ιατρική, χωρίς κανέναν απολύτως κίνδυνο. Η δράση του είναι τοπική, στους μυς. Κατηγορηματικά λοιπόν λέω ότι δεν απορροφάται στον οργανισμό και δη στο συκώτι. Μόνο τα νανοσωματίδια κυκλοφορούν για δύο μέρες στον οργανισμό και αποβάλλονται μετά απ’ τα νεφρά. Το ίδιο και το υαλουρονικό, και τα πιο καινούργια ενέσιμα, που είναι οι βιοδιεγέρτες και τα χρησιμοποιούμε με απόλυτη ασφάλεια. Ας προσέξουμε καλύτερα τα συμπληρώματα διατροφής και τις βιταμίνες που παρουσιάζονται ως αθώα και φτάνουν οι άνθρωποι να πίνουν καθημερινά ένα σωρό βιταμίνες χωρίς μέτρο. Εκεί είναι το πραγματικό πρόβλημα και εκεί γίνεται η μεγάλη επιβάρυνση στο συκώτι.
— Ναι, αλλά κάθε φάρμακο έχει παρενέργειες. Δεν μπορεί να πάει κάτι στραβά με τα ενέσιμα;
Σαφώς και μπορεί κάτι να μην πάει καλά. Κάθε φάρμακο έχει παρενέργειες. Και τις παρενέργειες της απλής ασπιρίνης ή του παναντόλ αν δείτε στις οδηγίες, θα τρομάξετε. Όμως γι’ αυτό υπάρχει ο γιατρός. Ένα ενέσιμο μπορεί να δημιουργήσει νεκρώσεις, αλλεργίες και ένα σωρό ακόμη, αλλά αυτά είναι γνωστά και ο έμπειρος γιατρός ξέρει να τα αντιμετωπίσει. Κάθε οργανισμός είναι μοναδικός και δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει.
— Τι λέτε σε όσους κάνουν botox ακόμα και στο κομμωτήριο; Έχω ακούσει για κομμώτρια που κάνει ενέσιμα για 50 ευρώ.
Εντάξει, αστειότητες. Είναι σαν να οδηγείς με 200 χιλιόμετρα στην Εθνική Οδό στο αντίθετο ρεύμα και χωρίς ζώνη. Εν γνώσει σου θέτεις σε κίνδυνο την υγεία σου. Δεν έχεις ιδέα τι έχουν μέσα αυτά τα ενέσιμα. Στα κάνει ένας άνθρωπος που δεν ξέρει καν πώς πρέπει να στα κάνει. Μπορεί να σου βάλει μη νόμιμα υλικά. Είναι σαν να λες «θα πάω να με χειρουργήσει ένας χασάπης, ξέρει από κρέας». Το πρόσωπο είναι ο καθρέφτης μας. Είναι σημάδι ευφυΐας το πού ξοδεύεις τα χρήματά σου. Κάνε την έρευνά σου, μάθε, ρώτα. Μην το κάνεις μέχρι να βρεις τον κατάλληλο γιατρό, να τον τσεκάρεις, να δεις τα αποτελέσματά του και τις περγαμηνές του πριν του εμπιστευτείς το πρόσωπό σου. Μάθε για τα υλικά που χρησιμοποιεί. Ζήτα αντίγραφο. Δες το προϊόν να το ανοίγει μπροστά σου.
— Πώς έχει επικρατήσει αυτή η μόδα να παραφουσκώνουμε τα χείλια; Γιατί έχει χαθεί τόσο πολύ το μέτρο;
Ανοίγεις μεγάλο θέμα. Ο δερματολόγος ή ο πλαστικός χειρουργός πρέπει να κοιτάει και την ψυχική υγεία του άλλου. Είναι, μετά, και ηθικό το ζήτημα. Εγώ λέω πάντα όχι στις υπερβολές. Αν χαθεί το μέτρο, πάει, τελείωσε, χάνεις μετά τον εαυτό σου. Σταματάς να βλέπεις αυτό που βλέπουν οι άλλοι, κάνεις μια νευρωτική προβολή και κοιτάς κάτι άλλο. Στους έφηβους θέλει τρομερή προσοχή.
Χάνουμε την εικόνα μας σταδιακά, με τα φίλτρα στα κινητά, με την εικόνα των διάσημων, των ινφλουένσερ, των μοντέλων. Δεν είναι όμως σαφώς αυτά τα πρόσωπα η πραγματική ζωή. Αυτό είναι φευγιό απ’ την πρόκληση να είμαι ο εαυτός μου και δεν είμαι υπέρ της φυγής. Πάντα δίπλα στον δερματολόγο πρέπει να είναι και ένας ψυχολόγος, είναι συναφείς ειδικότητες. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ δέρματος και ψυχής. Έτσι, ένας έφηβος ας μιλήσει κάποιες φορές με έναν ψυχολόγο, μετά με τους γονείς, και ας αποφασίσουμε όλοι ανοιχτά αν αυτό που θέλει το χρειάζεται ή είναι μια παροδική επιθυμία. Έχει καταντήσει η ομορφιά να παράγεται στο ίδιο εργοστάσιο μαζικής παραγωγής. Ως γιατρός είμαι οπαδός της ασυμμετρίας. Φανταστείτε τη Μπάρμπα Στρέιζαντ με άλλη μύτη. Θα ήταν ολέθριο. Αντισταθείτε στο κοπάδι και στις σειρήνες.
Εγώ ως γιατρός σε κάθε υπερβολή λέω όχι. Το σωστό όχι. Που κανονικά θα έπρεπε να λένε όλοι οι γιατροί. Θα παραφράσω τον τίτλο του βιβλίου του Νίκου Σιδέρη: «Τα νέα παιδιά δεν θέλουν αισθητικές παρεμβάσεις, θέλουν ψυχολόγο και γονείς».
Η συνέντευξη για το θέμα με την Σοφιάνα Μηλιωρίτσα, Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Γονέων στο lifo:
— Γιατί όλο και περισσότεροι έφηβοι καταφεύγουν σε αισθητικές επεμβάσεις;
Οι παράγοντες που οδηγούν τους εφήβους στις πλαστικές και στις αισθητικές επεμβάσεις χωρίζονται σε εξωτερικούς και εσωτερικούς. Ο πρώτος εξωτερικός παράγοντας, ο νούμερο ένα σε βαθμό επίδρασης, είναι τα social media. Ο βομβαρδισμός από τέλεια σώματα έχει ως αποτελέσματα τα social media να διαμορφώνουν το αισθητικά ιδεώδες. Ο μεταμοντέρνος Καρτέσιος θα έλεγε «Καταναλώνω ψηφιακό υλικό, άρα υπάρχω». Γνωρίζουμε ότι ειδικά τα κορίτσια εκφράζουν δυσαρέσκεια για το σώμα τους όσο εκτίθενται στα «τέλεια» ψηφιακά σώματα.
Ο δεύτερος εξωτερικός παράγοντας έχει να κάνει με την πίεση των συνομηλίκων. Η «παρέα» πιέζει τα μέλη της να έχουν μια πολύ συγκεκριμένη εξωτερική εμφάνιση. Η μη συμμόρφωση στις αισθητικές απαιτήσεις της παρέας δημιουργεί τον φόβο της απόρριψης. Επομένως, η συμμόρφωση αποτελεί διαβατήριο αποδοχής μεταξύ συνομηλίκων, αξιοποιώντας ακόμα και τις αισθητικές επεμβάσεις.
Στους εσωτερικούς παράγοντες, δηλαδή στους παράγοντες που έχουν να κάνουν με τον ψυχισμό του ατόμου, στην πρώτη θέση θα βρούμε την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ένας έφηβος ή μια έφηβη στην προσπάθειά τους να κατευνάσουν τις εσωτερικές τους δυσκολίες, καταφεύγουν στις αισθητικές επεμβάσεις. Η ειρωνεία είναι πως οι έφηβοι συχνά πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη για την έλλειψη αυτοπεποίθησης, αλλά απλώς μια αισθητική παρέμβαση, ενώ το ζήτημα είναι πέρα για πέρα ψυχολογικό.
— Ποιες μπορεί να είναι οι ψυχολογικές επιπτώσεις μιας πλαστικής επέμβασης σε έφηβο άτομο;
Η Διαταραχή Δυσμορφίας Σώματος (ΔΔΣ) είναι συχνή σε άτομα που καταφεύγουν με ευκολία σε πλαστικές επεμβάσεις. Δηλαδή το άτομο αποκτά μέσω επιλεκτικής προσοχής μια διαστρεβλωμένη εικόνα για το σώμα του ή για κάποιο σημείο του σώματός του και υποφέρει συγκρίνοντάς το με άλλους. Νιώθει εμμονικά ότι το σώμα του είναι ασύμμετρο, αφιερώνει χρόνο στον καθρέφτη ή τον αποφεύγει τελείως, αφιερώνει ιδιαίτερα πολύ χρόνο για να κρύψει ή να καλύψει την «ελαττωματική περιοχή», δυσφορεί με τη συγκεκριμένη περιοχή και αποφεύγει τις κοινωνικές συναναστροφές. Γενικά, παρατηρείται στο άτομο έκπτωση της ψυχοκοινωνικής του λειτουργικότητας.
— Συχνά αποκαλύπτεται, βάσει ερευνών, ότι πριν από την πλαστική επέμβαση τα άτομα έπασχαν από διαταραχή άγχους, κατάθλιψη, αυτοκτονικές τάσεις και αυτοτραυματιστικές συμπεριφορές.
Γι’ αυτό χρειάζεται να είναι ξεκάθαρο πως οι αισθητικές επεμβάσεις βοηθούν μόνο στην εξωτερική εμφάνιση και όχι στα ψυχικά ζητήματα του ενδιαφερόμενου. Από την άλλη πλευρά, συχνά σε εφήβους που διορθώνουν δυσμορφίες παρατηρείται αύξηση της αυτοπεποίθησης και μεγαλύτερη κοινωνική συμμετοχή. Μερικές ερωτήσεις που είναι ιδιαίτερα βοηθητικές όταν έχουμε να κάνουμε με αίτημα πλαστικής επέμβασης ή αισθητικής παρέμβασης σε έφηβο είναι, σύμφωνα με το American Medical Association:
· O σκοπός της επέμβασης: Είναι ο σκοπός ρεαλιστικός; Δείχνει ο ενδιαφερόμενος ικανός να πάρει μια απόφαση
· O βαθμός της δυσμορφίας: Είναι η δυσμορφία εμφανής; Είναι οι προσδοκίες ως προς την αλλαγή φυσιολογικές
· Κοινωνικό κόστος: Υποφέρει ο πελάτης κοινωνικά από αυτήν τη δυσμορφία;
— Πώς πρέπει να συμπεριφερθούν οι γονείς όταν ένας έφηβος πιέζει να κάνει κάποια αλλαγή στο σώμα του;
Η συναισθηματική ωριμότητα του εφήβου παίζει μεγάλη σημασία στην έκβαση. Εάν παρατηρούνται συχνές παρεμβάσεις σε έφηβο, θα χρειαστεί να αξιολογηθεί και για Διαταραχή Δυσμορφίας Σώματος από ψυχίατρο. Τέλος, καλό είναι μετά την πρώτη συνάντηση με τον γιατρό να υπάρξει μια περίοδος «αγρανάπαυσης» (cooling off period) τριών μηνών και εκ νέου συνάντηση με τον γιατρό, βεβαίως με την παρουσία του γονέα, για να ελεγχθεί η βαρύτητα του αιτήματος.
Πηγή: lifo.gr