Πανελλήνιες: Σε έναν περίπου μήνα αρχίζω την Γ’ Λυκείου και δεν θέλω να διαβάσω

Πανελλήνιες: Σε έναν περίπου μήνα αρχίζω την Γ’ Λυκείου και δεν θέλω να διαβάσω

Σε έναν περίπου μήνα αρχίζω την Γ’ Λυκείου και ΔΕΝ θέλω να διαβάσω.

Μέχρι την Β’ Λυκείου ήμουν μαθήτρια – πρότυπο (μόνο 20αρια στους ελέγχους, 18-20 στα διαγωνίσματα, συμμετοχή και τετράδια στην τρίχα, αριστεία, βραβεία, σημαία στις παρελάσεις και γενικά όλα τα φρου-φρου που συνοδεύουν τις καλές επιδόσεις).

Πλέον όμως έχω αποκτήσει μια φιλοσοφία του “ό,τι βρέξει ας κατεβάσει” αφού κυριολεκτικά δεν με νοιάζει.

Έχω χάσει την πειθαρχεία που είχα και δεν μπορώ να κάτσω αλλά ούτε θέλω να διαβάσω αν και γνωρίζω πολύ καλά τι συνέπειες θα επιφέρει κάτι τέτοιο.

Επίσης, δεν έχω πλέον κανένα στόχο αφού οποίο επάγγελμα και αν μου” γυαλίσει” είτε είναι κορεσμένο, είτε δεν έχει μέλλον στην Ελλάδα, είτε οι απολαβές του είναι για κλάματα και στους τομείς που με ενδιαφέρουν (μ.β.-γενετική) ακόμα και αν πάω στο εξωτερικό, θα καταλήξω στα εργαστήρια μιας φαρμακευτικής κάνοντας μια έρευνα που ίσως να μην με ενδιαφέρει, έχοντας την διαρκή πίεση της εταιρίας, τον εκβιασμό σχετικά με τη χρηματοδότηση της έρευνας και περιορισμένη δυνατότητα δημοσίευσης όλων των αποτελεσμάτων αφού στόχος, δυστυχώς, είναι η μεγιστοποίηση των κερδών και όχι η ανθρώπινη ζωή ή στην καλύτερη θα είμαι μέρος του ερευνητικού team του/της δρ. τάδε, κάνοντας “την λάντζα”, έχοντας μηδενική αναγνώριση, ανεξαρτησία και προοπτικές εξέλιξης.

Παράλληλα, η απέχθεια μου για το διάβασμα με έχει κάνει να θεωρώ τις Πανελλήνιες από τρόπο επίτευξης των στόχων μου σε τρόπο με τον οποίο θα “καταδικάσω” τον εαυτό μου σε άλλα 4, τουλάχιστον, χρόνια διαβάσματος, (ακόμα και σε κλάδο που με ενδιαφέρει) πράγμα που μου έρχεται να βάλω τα κλάματα και μόνο που το ακούω και όλο αυτό για να καταλήξω όπως προανέφερα, ε όχι δεν το θέλω αυτό, ούτε θέλω να κάνω υπομονή 4-5 χρόνια να πάρω το πτυχίο μου και να “τακτοποιηθώ”, γιατί ξέρω πως θα είμαι βουτηγμένη στη μιζέρια και τη δυστυχία.

Από την άλλη, χωρίς διάβασμα στις μέρες μας δεν πας πουθενά, εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω τι θα κάνω με τη ζωή μου, ο χρόνος τρέχει, οι Πανελλήνιες (στις οποίες, ναι καλά καταλάβατε, από τη μια δεν με ενδιαφέρουν αλλά σημαίνουν και τα πάντα για μένα) πλησιάζουν και εγώ είμαι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν χωρίς όμως να αισθάνομαι και τη ξεγνοιασιά που αυτό συνεπάγεται, αφού ΠΡΈΠΕΙ να δω τι θα κάνω επιτέλους..

πηγή: ampa.lifo.gr

Ακολουθήστε το Madata.GR στο Google News Madata.GR in Google News

Δείτε ακόμα