Οι Πέρσες πληροφορούνται την οδυνηρή ήττα τους στη Σαλαμίνα και ο Αισχύλος γράφει το σπουδαιότερο αντιπολεμικό έργο του, την παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία - κατά πολλούς αντλεί μάλιστα τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα.
Η Νικαίτη Κουντούρη σκηνοθετεί, μετά τις «Τρωάδες», το σπουδαίο αυτό κείμενο ενός από τους μεγαλύτερους αρχαίους τραγωδούς, αυτήν τη φορά μόνο με άνδρες πρωταγωνιστές, που ενσαρκώνουν γυναικείους ρόλους, ενώ δεν διστάζουν να εμφανιστούν γυμνοί επί σκηνής.
Το διήμερο 15 και 16 Αυγούστου οι «Πέρσες», με τον μαγευτικό Γιάννη Φέρτη στον ρόλο του Δαρείου (και συγκεκριμένα του φαντάσματός του), παρουσιάστηκαν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και την παράσταση έκλεψαν οι πινελιές της σκηνοθέτιδος, που έκαναν τη διαφορά. Η ανάθεση του ρόλου της Ατοσσας, της συζύγου του Δαρείου, στον Ακη Σακελλαρίου ήταν μία από αυτές. Ο ηθοποιός εμφανίστηκε στη σκηνή ντυμένος με λευκά και κόκκινα γυναικεία ρούχα, αυτά της αυτοκράτειρας των Περσών, την οποία ο αγγελιαφόρος ενημερώνει για την τιμωρία που υπέστη ο περσικός στόλος στη Σαλαμίνα, ύστερα από την υβριστική συμπεριφορά του γιου της Ξέρξη.
Συγκέντρωσε τα βέμματα
Και ερχόμαστε στην -ακόμη και κυριολεκτική- αποκάλυψη του έργου της Κουντούρη, τον Γιώργο Κολοβό, που ενσαρκώνει τον αλαζόνα, επηρμένο, άμυαλο και υβριστή γιο του Δαρείου, τον οποίο όλα τα πρόσωπα της τραγωδίας «δείχνουν» ως μοναδικό υπαίτιο για την καταστροφή. Ο νεαρός ηθοποιός καταφέρνει να συγκεντρώσει πάνω του τα βλέμματα όχι μόνο λόγω της γύμνιας του κορμιού του, αλλά και της υποκριτικής του δεινότητας, αποτέλεσμα πολλής δουλειάς και συγκέντρωσης στον κάθε ρόλο που έχει αναλάβει μέχρι σήμερα.
Οσο για τον Γιάννη Φέρτη στον ρόλο του Δαρείου; Δεν χωρούν ιδιαίτερα λόγια, αφού η εμφάνισή του μίλησε από μόνη της. Υποδυόμενος το φάντασμα του Πέρση αυτοκράτορα (ο οποίος έδωσε τη θέση του στον γιο του), ο 76χρονος σημαντικός ηθοποιός μας επιστρέφει στα εγκόσμια από τον Κάτω Κόσμο, αφού τον έχουν καλέσει οι γέροντες, ώστε να αποτρέψει τον Ξέρξη από το σχέδιο μιας νέας επίθεσης στην Αθήνα. Το τρακ, που όπως ο ίδιος έχει αποκαλύψει σε συνεντεύξεις του υπάρχει πάντα, δεν φάνηκε στιγμή, ενώ στο τέλος καταχειροκροτήθηκε από το ένθερμο κοινό.
Εξαιρετικός ήταν, επίσης, ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος στον ρόλο του Αγγελιαφόρου, ενώ ανάμεσα στις Νύφες του Πένθους ξεχωρίσαμε και την Κλειώ Δανάη Οθωναίου (μαζί με τις Λαμπρινή Αγγελίδου και Μομώ Βλάχου).
Κορυφαίος του Χορού ήταν ο Βασίλης Σπυρόπουλος, ενώ τσέλο επί σκηνής έπαιξε ο Θοδωρής Παπαδημητρίου.
Αθόρυβος και πολυτάλαντος ο Γιώργος Κολοβός
Χωρίς... τυμπανοκρουσίες και θόρυβο γύρω από το όνομά του, ο Γιώργος Κολοβός, ηθοποιός που ανήκει στη νέα γενιά, κατάφερε να δημιουργήσει αρκετά σύντομα ένα άκρως ενδιαφέρον βιογραφικό. Ο νεαρός, γιος της Μίνας Λαμπράκη και του Νίκου Κολοβού, ηθοποιών που άφησαν ιστορία στο ΚΘΒΕ, μπορεί να συγκέντρωσε πάνω του τους προβολείς με τον ρόλο του Ξέρξη στους φετινούς «Πέρσες», όμως το έως τώρα ρεπερτόριο και οι συνεργασίες του εντυπωσιάζουν. Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, ο ταλαντούχος καλλιτέχνης αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου το 2000 κι από τότε δουλεύει μεθοδικά και... αθόρυβα. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου, στη «Σαμία», και στη συνέχεια συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες, ανάμεσά τους και ο Αντρέι Σερμπάν.
Το καλλιτεχνικό του παλμαρέ συμπεριλαμβάνει ρόλους στις παραστάσεις «Ιππής», «Μικρά Διονύσια», «Οι στοχαστές του αόρατου», «Ηλέκτρα», «Εκάβη-Κύκλωπας», «Ηρακλής», «Ειρήνη», «Λυσιστράτη», «Το κορίτσι με τα μαύρα», ενώ συμμετείχε και σε παραγωγές όπως οι: «Αρπαγή της πριγκίπισσας Αιώρας», «Ελίζα», «Χάνσελ και Γκρέτελ», «Μακμπέθ», «Blasted», «Γρανάδα», «O ανθός και η αυγή», «Berlin Alexanderplatz», «Ο,τι πιο πολύ ποθείς», «Φιλοκτήτης» (Θεσσαλικό Θέατρο), «Το πορτοκάλι με την περόνη» κ.ά. Εχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Σωτήρη Χατζάκη, Σταμάτη Φασουλή, Διαγόρα Χρονόπουλο και πολλούς ακόμη, ενώ έχει γράψει μουσική -καθότι πολυτάλαντος- για τις παραστάσεις «Ρομπέρτο Τσούκο», «Η μοναξιά στον κάμπο με βαμβάκι», «Ο θρίαμβος του έρωτα» (σε συνεργασία με τον Π. Παρασχόπουλο).
