Τι κοιτάς ρε βλάκα; Δεν σου έχω πει εμένα να μην με κοιτάς;
Κοιτάχτε τη ρε αυτή πώς είναι: αν τη δει στην παραλία η greenpeace θα την περάσει για φάλαινα και θα την σπρώξει μες στη θάλασσα…
Αν τολμήσεις και ξαναέρθεις ρε βούρλο στο καφέ που αράζουμε θα φας τρελό κράξιμο…
Την είδατε τι φόραγε πάλι σήμερα στο σχολείο; ‘Ντάξει, τελείως fail το άτομο…
Πλάκα κάνουμε… πλάκα, χαβαλέ ή καλαμπούρι. Πότε όμως η πλάκα σταματάει να είναι πλάκα και γίνεται εκφοβισμός;;;
Βασικά σημεία για να διακρίνεις τη διαφορά…;;;
Όλα αυτά και συγχρόνως τίποτα από αυτά δεν βοηθούν να ξεχωρίσουμε την πλάκα από τον εκφοβισμό. Είναι σαν να το προσεγγίζουμε το όλο θέμα από λάθος δρόμο…
Ο πιο σίγουρος δρόμος είναι αυτός που σχετίζεται με την σχέση και το συναίσθημα, δύο λέξεις-έννοιες που όλοι οι άνθρωποι καταλαβαίνουμε ανεξαρτήτως οποιουδήποτε άλλου χαρακτηριστικού μας. Είμαστε όλοι άνθρωποι σημαίνει πάντα κάτι αισθανόμαστε και πάντα με κάποιον τρόπο σχετιζόμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας. (Άλλωστε, το να έχουμε σχέσεις με άλλους ανθρώπους είναι μία από τις πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Οι άνθρωποι ποτέ, σε καμιά ιστορική στιγμή δεν ζούσαν μόνοι τους, αποκομμένοι ο ένας από τον άλλον)
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δεις ή θα ακούσεις κάποιον να κάνει ή να λέει κάτι σε κάποιον άλλον που μοιάζει με πλάκα, αλλά δεν είσαι και σίγουρος…, στάσου μια στιγμή και σκέψου :
Με απλά λόγια:
Έχει πλάκα κάποιος να πονά; Έχει πλάκα να φοβάται; Έχει πλάκα να ντρέπεται;
Έχει πλάκα να στεναχωριέται και να αγωνιά τόσο που να μην μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια ;