Η καθηγήτρια Ιρίνα Αρέφεβα και ο δρ Ιγκόρ Βόλοβιτς, του Ινστιτούτου Μαθηματικών Steclov της Μόσχας, εκφράζουν την άποψη ότι η ενέργεια που θα εκλυθεί εξαναγκάζοντας υποατομικά σωματίδια ύλης να συγκρουστούν με ταχύτητα ανάλογη αυτής του φωτός θα είναι τόσο μεγάλη ώστε θα μπορούσε να προκαλέσει ρήξη στον ιστό του σύμπαντος, ανοίγοντας μια πόρτα σε... επισκέπτες από το μέλλον.
Οι ισχυρισμοί τους πηγάζουν από τη θεωρία που ανέπτυξε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν από κοινού με τον Νέιθαν Ρόουζεν το 1935 (19 χρόνια μετά τη δημοσίευση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας) και υποστηρίζει ότι μεγάλες ποσότητες ύλης ή ενέργειας μπορούν να προκαλέσουν καμπυλώσεις στο χωροχρόνο.
Εφόσον η ενέργεια ή η μάζα είναι αρκετά μεγάλες, ο χρόνος μπορεί να παραμορφωθεί τόσο πολύ ώστε να διπλωθεί στα δύο, δημιουργώντας μια συμπαντική «σκουληκότρυπα». Δηλαδή, μια σήραγγα στο χωροχρόνο η οποία θεωρητικά θα μπορούσε να επιτρέψει την επικοινωνία με το παρελθόν (ως τη χρονική στιγμή της λειτουργίας της πρώτης μηχανής του χρόνου), με το μέλλον, με απομακρυσμένες περιοχές του σύμπαντος ή με παράλληλα σύμπαντα.
Οταν μάλιστα το 1986 ο Αμερικανός αστρονόμος Καρλ Σαγκάν έγραφε το αριστούργημα «H επαφή», ρώτησε τον κοσμολόγο Κιπ Θορν πώς θα μπορούσε κανείς να ταξιδέψει από τη μια άκρη του σύμπαντος στην άλλη μέσα σε ένα λεπτό. Εκείνος σκέφτηκε ότι με τον κατάλληλο χειρισμό οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν «σκουληκότρυπες» με τις ιδιότητες που τους αποδίδει ο Αϊνστάιν.
Στόχος του νέου επιταχυντή σωματιδίων, LHC, δεν είναι να παίξει το ρόλο της μηχανής του χρόνου, αλλά ν’ αναπαραστήσει τις συνθήκες που επικράτησαν αμέσως μετά το Big Bang (Μεγάλη Εκρηξη), προκειμένου να ρίξει φως στο μυστήριο της δημιουργίας του σύμπαντος. Ταξίδι στο χρόνο και αυτό, αλλά διαφορετικής φύσεως.
Οι επιστημονικοί σύμβουλοι του «New Scientist» σχολιάζουν με μια δόση χιούμορ ότι παρόλο που υπάρχουν πολλά πρακτικά και θεωρητικά προβλήματα για να γίνει εφικτό το ταξίδι στο χρόνο, η πιθανότητα να δούμε επισκέπτες από το μέλλον μέσα στους επόμενους μήνες είναι μικρή αλλά υπαρκτή. Πάντως, σύμφωνα με το Βρετανό ερευνητή του CERN Μπράιαν Κοξ, αν και οι νόμοι της Φυσικής δεν αποκλείουν το ταξίδι στο χρόνο, είναι μάλλον απίθανο να συμβεί. Κατά την άποψη του φυσικού Τζον Γκρίμπιν, στην απίθανη περίπτωση κατά την οποία ο LHC λειτουργήσει ως μηχανή του χρόνου, η «σκουληκότρυπα» που θα δημιουργηθεί θα είναι τόσο μικρή ώστε οι επισκέπτες από το μέλλον δεν θα έχουν μέγεθος μεγαλύτερο του ενός ατόμου. Παραδέχεται, ωστόσο, ότι ο LHC μπορεί ν’ αποτελέσει το πρώτο βήμα για την κατασκευή μιας μηχανής του χρόνου.
E-TIPOS
