Όταν η γυναίκα του εξαφανίζεται μυστηριωδώς, ο Νικ Νταν παρασύρεται στον ίλιγγο μιας μιντιακής φρενίτιδας, ενώ τα στοιχεία που βγαίνουν στην επιφάνεια τον μετατρέπουν σε βασικό ύποπτο. Υποδειγματική μεταφορά ενός πανέξυπνου αστυνομικού μπεστ σέλερ της Τζίλιαν Φλιν, από το οποίο ο Φίντσερ μεταφέρει στο πανί όλη την αφηγηματική ένταση, την αγωνία και το σκοτεινό, πικρό σαρκασμό απέναντι στο ροζ αμερικανικό όνειρο.
Τ ο «Κορίτσι που εξαφανίστηκε» της συγγραφέα Τζίλιαν Φλιν («Αιχμηρά αντικείμενα», «Σκοτεινός τόπος» ) αιφνιδιάζει διπλά: αφενός αφηγείται με ευφυή αλλά και πιασάρικη τεχνική μια καλοστημένη ίντριγκα, αφετέρου περιγράφει διακριτικά, χωρίς να βαραίνει ή να παρεμποδίζει την πλοκή, έναν κόσμο βυθισμένο στη ματαιοδοξία, την απληστία και τα ταπεινότερα κίνητρα. τη σύγχρονη Αμερική.
Πολύ λογικό, λοιπόν, το κομψά σκοτεινό αυτό υλικό να τραβήξει άμεσα την προσοχή του Ντέιβιντ Φίντσερ («Seven», «Fight Club», «Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» ), ενός σκηνοθέτη ο οποίος ξέρει απέξω και ανακατωτά τις ρουτίνες του mainstream, ενδιαφέρεται όμως πρώτιστα για την ντουμπλ φας όψη του αμερικανικού ονείρου. Η συνάντηση των δύο δημιουργών αποδεικνύεται απόλυτα επιτυχής, με την ίδια τη Φλιν να αναλαμβάνει τη σεναριακή διασκευή και τον Φίντσερ να την υπηρετεί αριστοτεχνικά, «φυτεύοντας» με τακτ στο κάδρο τα δικά του, εξίσου καυστικά κινηματογραφικά σχόλια.
Πρώτα έρχεται το στήσιμο μιας ιστορίας μυστηρίου: ο Νικ και η Έιμι είναι δύο παντρεμένοι Νεοϋορκέζοι συγγραφείς οι οποίοι έχουν μετακομίσει στη γενέτειρα του συζύγου, μια κωμόπολη του Μιζούρι. Αφορμή η βαριά ασθένεια της μητέρας του Νικ, η οποία πεθαίνει στο μεταξύ, αλλά και τα οικογενειακά οικονομικά προβλήματα που τους εμποδίζουν να επιστρέψουν στη μεγαλούπολη. Μέχρι την πέμπτη επέτειο των γάμων τους, οπότε η Έιμι εξαφανίζεται μυστηριωδώς αφήνοντας πίσω της σημάδια απαγωγής.
Η μικρή επαρχιακή κοινότητα αναστατώνεται, η υπόθεση –λόγω της ταύτισης της Έιμι με την αγαπημένη παιδική ηρωίδα που έχει κάνει διάσημους τους λογοτέχνες γονείς της– απασχολεί πρωτοσέλιδα και τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ τα στοιχεία που αρχίζει να συγκεντρώνει η αστυνομία δείχνουν όλο και καθαρότερα ως ύποπτο τον Νικ, ο οποίος μπαίνει στο στόχαστρο όλων. Όπως και στο μυθιστόρημα, η Φλιν διατηρεί τη διπλή οπτική των γεγονότων, με το ημερολόγιο της Έιμι να μας αποκαλύπτει τις μύχιες σκέψεις της από την πρώτη γνωριμία της με τον Νικ μέχρι την ημέρα της εξαφάνισής της. Έτσι τα γεγονότα του παρόντος φωτίζονται διαφορετικά από την off παρέμβαση της αφηγήτριας, όσα έρχονται στην επιφάνεια αιφνιδιάζουν όχι μόνο τον θεατή αλλά και τους ίδιους τους ήρωες, με τη διαρκώς ελισσόμενη πλοκή να βγάζει μέχρι τέλους άσους από το μανίκι της.
Ταυτόχρονα ο Φίντσερ εικονογραφεί ένα βουτηγμένο στις σκιές και στα μυστικά σύμπαν, ειδυλλιακό, ηθικό και συμπονετικό επιφανειακά, σάπιο όμως εσωτερικά από την κορφή μέχρι τα νύχια. Ο σαρκασμός είναι βαθύς και ανελέητος (από τις τηλεοπτικές εικόνες έως τη διαρκή κατανάλωση junk food ), το σασπένς αριστοτεχνικό και η κορύφωση υποδειγματική. Οι όποιες επεξηγηματικές παραχωρήσεις προσπερνιούνται εύκολα και το εύπεπτα πικρό αυτό θρίλερ μοιάζει να έχει κι εξασφαλισμένη εμπορική καριέρα, και γερές οσκαρικές πιθανότητες.
Πηγή: athinorama.gr
