To άρθρο αυτό έχει γραφτεί πίσω στον χρόνο .... τέσσερα χρόνια πριν ... Τέσσερα χρόνια μετά, στο twitter γίνεται το πρώτο τρεντ της ημέρας...Ας θυμηθούμε την ιστορία του Τόλη και της Μαρίας που είχε συγκινήσει πέρα από λόγια...
Ο Τόλης, ήταν ο κατά τους φίλους του στο Twitter @moloch82, ο Απόστολος Γκανάς. Την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2012 έχασε την μάχη με μια σπάνια μορφή καρκίνου την Ewing's sarcoma, μετά από δύο χρόνια πάλης.
Στο timeline του twitter, ο Τόλης ήταν ένα καθημερινό χαστούκι που μας θύμιζε πως ότι κακό και αν μας συμβαίνει, πρέπει να εκτιμάμε την υγεία και την ζωή. O Απόστολος Γκάνας ήταν πάνω από όλα ένας άνδρας 30 ετών, που αγαπούσε την Κωσταντινούπολη με πάθος, τα βιβλία και το διάβασμα, το σινεμά,
Τον Τόλη δεν τον γνώρισα δυστυχώς στην πραγματική ζωή, ήταν όμως ένας διαδικτυακός φίλος στο Twitter. Ήταν ο άνθρωπος που σε ενημέρωνε για την βοήθεια που μπορεί να χρειάζονται άλλοι χωρίς ποτέ να ζητήσει βοήθεια για τον εαυτό του. Εξέφραζε απλά τον πόνο του τον σωματικό, τον πόνο τον ψυχικό, την αισιοδοξία και κάποιες σπάνιες στιγμές την απαισιοδοξία του για την υγεία του.Παρακολουθούσα το blog του, όπου περιέγραφε τις περιπέτειες της υγείας του, με χιούμορ πάνω από όλα, τόλμη και ειλικρίνεια, χωρίς καμία ντροπή ή σεμνοτυφία. Έγραφε φράσεις όπως "Είχες τον πόνο του όγκου φίλε follower, τώρα έχεις και νευροπάθεια από την πλατίνα. Σκάσε και φάε τα χάπια σου."
"Θα ήθελα οι καρκινοπαθείς να εμφανίζονται στα μέσα πιο ρεαλιστικά" έγραψε κάποτε. Και είχε ιδέες σωστές για το πως η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει τον καρκίνο.
Πάντα αισιόδοξος, πάντα χιουμοριστικός, πάντα οξύς. Ποτέ δεν λυπόταν τον εαυτό του για αυτό που του συμβαίνει, ή για τις πολλές φορές ατυχείς περιπέτειες μέσα στο ελληνικό σύστημα υγείας. Έδινε κουράγιο στους άλλους αντί να δίνουμε εμείς σε αυτόν.Τον θαύμασα για αυτό.
Και αυτό ήταν που τον έκανε να ξεχωρίζει από πολλούς διαδικτυακούς φίλους. Ο Τόλης όπως και άλλοι χρήστες του internet εδώ και χρόνια, που έχουν βρει μέσα από τους ιστότοπους έναν τρόπο να κάνουν νέους φίλους, να μοιράζονται την αγωνία τους και τον πόνο τους, είχαν και έχουν το σθένος να μοιράζονται το "κακό" και το "μυστικό" της αρρώστιας τους. Ο καρκίνος είναι μια αρρώστια που λίγο πολύ έχει αγγίξει όλους μας...όλοι μας έχουν χάσει κάποιο ή και πολλά αγαπημένα πρόσωπα από αυτήν την ασθένεια που είναι η δεύτερη αιτία θανάτου στην Ελλάδα.
Αυτό δεν είναι ποτέ εύκολο, να περιγράψεις τον πόνο σου αλλά και την απόγνωση σου για αυτό που σου συμβαίνει. Και αυτό που έκανε ο Τόλης περιγράφοντας την περιπέτεια του με αυτή την αρρώστια ήταν κάτι απαραίτητο στην μουδιασμένη πολλές φορές ελληνική κοινωνία. Ήταν μια "σε φέρνω σε δύσκολη θέση" πράξη, για να συνειδητοποιήσεις τα αυτονόητα της ζωής που εσύ τα έχεις ακόμα.
Ο Τόλης είχε εκδηλώσει εδώ και καιρό στους φίλους του στο twitter οτι επιθυμία του ήταν να γίνει αυτό που λέμε στο twitter "trend" , δηλαδή δημοφιλές θέμα, αυτή η απλή φράση "Ο Τόλης αγαπούσε την Μαρία". Το hashtag #TolisLovedMaria έγινε όχι απλά trend στο ελληνικό twitter, αλλά και στο παγκόσμιο...ο Τόλης σίγουρα θα χαμογελάει από κάπου ψηλά, στέλνοντας το ύστατο μήνυμα αγάπης στον άνθρωπο του, την Μαρία.
Η Μαρία ήταν η κοπέλα του Τόλη από τα σχολικά του χρόνια και στάθηκε δίπλα του, σύντροφος και φρουρός. Να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν εκατοντάδες Μαρίες που αντιμετωπίζουν αυτές τις δυσκολίες καθημερινά, που παλεύουν με την ιδέα του θανάτου του συντρόφου τους και άλλες φορές νικούν, άλλες όχι. Μικροί καθημερινοί ήρωες, αν μου επιτρέπετε. Στην Ελλάδα της κρίσης, όπου όλοι αγωνιούμε για την δουλειά, τους λογαριασμούς και το μέλλον, υπάρχουν κάποιοι που πάνω από όλα αυτά έχουν την αγωνία για την ζωή του αγαπημένου τους και μετά ακολουθούν όλες οι υπόλοιπες αγωνίες.
Η προ-τελευταία φράση που έγραψε ο Τόλης στις 15 Σεπτέμβρη ήταν "Καληνύχτα σας! Να χαμογελάτε!"
Ας την κρατήσουμε, γιατί όσοι έχουμε την υγεία μας ΟΤΙ και να μας συμβαίνει -σε αυτήν την Ελλάδα της κρίσης- πρέπει να μην σταματήσουμε να χαμογελάμε-πρωτίστως- αλλά και να αγαπάμε ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να αγαπάμε, όπως ο Τόλης Αγαπούσε την Μαρία...
