Δύσκολες ώρες περνάει η 16χρονη κόρη του Νίκου Νικολόπουλου και της Τασίας Μανωλοπούλου, η οποία νοσηλεύται με σοβαρή ασθένεια. Η Νίκη είναι η αγαπημένη κόρη του Νίκου Νικολόπουλου και της Τασίας Μανωλοπούλου, η οποία πάσχει και από αυτισμό, αλλά η τωρινή της περιπέτεια δεν συνδέεται με την ασθένεια.
Ένα θαύμα περιμένουν ο Νίκος Νικολόπουλος και η σύζυγός του που ζουν τις πιο δυσκολες στιγμές τους έξω από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών. Εκεί νοσηλευεται σε κρίσιμη κατάσταση τις τελευταίες ώρες η 16χρονο κόρη τους Νίκη ύστερα από ανακοπή καρδιάς, που υπέστη το βράδυ του Σαββάτου.
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, η 16χρονη Νίκη το Σάββατο αισθάνθηκε έντονη αδιαθεσία και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Πατρών «Άγιος Ανδρέας».
Εκεί, θεωρήθηκε επιβεβλημένο να διακομισθεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου και νοσηλευεται.
Πληροφορίες αναφέρουν οτι οι γονείς της, βρήκαν τη δύναμη και υπέγραψαν για δωρεά οργάνων της μικρής.
Ο βουλευτής ανέβασε σήμερα το απόγευμα φωτογραφία της αναφέροντας "Νίκη, άγγελέ μας".
Η Νικη μας.
— Νίκος Νικολόπουλος (@NikNikolopoulos) 30 Μαΐου 2016
Ο Αγγελος μας . pic.twitter.com/4FTJt28B5j
H Νίκη είναι ένα από τα τέσσερα παιδιά (Αφροδίτη, Γιάννης και Ανδρέας) του προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.
Ο ανεξάρτητος βουλευτής έχει μιλήσει δημοσίως για τον αυτισμό της 16χρονης, η οποία τώρα δίνει τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής της. Τον περσινό Μάρτιο που η γλυκιά Νίκη έκλεισε τα 15 χρόνια της ο Νίκος Νικολόπουλος τη χαρακτήρισε μέσω twitter «μαχήτρια». «15 χρόνια λατρεία. Γερή, δυνατή, μαχήτρια» είχε γράψει.
Σε παλιότερη συνέντευξή τους στο περιοδικό BEST ο Νίκος Νικολόπουλος και η σύζυγός του Τασία Μανωλοπούλου είχαν μιλήσει για ανοικτά και με θάρρος για το πρόβλημα αυτισμού που αντιμετώπιζε η κόρη τους Νίκη. Διαβάστε ένα απόσπασμα:
Πώς είναι η καθημερινότητα μιας οικογένειας με ένα τέτοιο θέμα;
Πολύ δύσκολη, το καταλαβαίνετε. Και όσο αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Παρόλα αυτά από την αρχή είχαμε αποφασίσει κάποια πράγματα και μετά από 12 χρόνια (η συνέντευξη δόθηκε το 2012) τα τηρούμε.
Πρώτα από όλα, αποφασίσαμε να αποδεχτούμε αυτό που μας συνέβη και να ζήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα με αυτό. Το «δυστύχημα» συνέβη μέσα στο σπίτι μας αλλά τη δυστυχία δεν την αφήνουμε να εισβάλει. Δεύτερον τίποτα δεν γίνεται εις βάρος των υπολοίπων παιδιών μας. Όλα το μερίδιο τους, κανείς λιγότερο – κανείς περισσότερο. Τρίτον, στο μέτρο του εφικτού διευκολύνουμε τη ζωή και των έξι μέσα στο σπίτι. Τέταρτον, προσφέρουμε σε αυτό το παιδί ότι υπάρχει και ψάχνουμε συνεχώς για ιατρικά νεότερα που μπορεί να δώσουν ελπίδα αλλά κυρίως αποτελέσματα. Ο Θεός είναι μεγάλος. Πέμπτον, περιμένουμε τα καλύτερα αλλά και τα χειρότερα. Και τέλος και το σημαντικότερο, προσπαθούμε να είμαστε και σε αυτό όλοι μαζί.
