Αρνητική εξέλιξη στην υπόθεση των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ

Αρνητική εξέλιξη στην υπόθεση των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών σηματοδοτεί το περιεχόμενο της εισήγησης του Αρεοπαγίτη Χριστόφορου Κοσμίδη προς το Εργατικό Τμήμα του ανωτάτου δικαστηρίου.

Συγκεκριμένα, ο ανώτατος δικαστικός λειτουργός εισηγείται την αναίρεση της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που έχει δικαιώσει τις 393 καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, ζητώντας ταυτόχρονα να γίνει δεκτή η αίτηση του Υπουργείου Οικονομικών που ζητούσε την εξαφάνιση της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

Ο κ. Κοσμίδης στην εισήγηση του που θα αναγνωστεί την ερχόμενη εβδομάδα θα τονίσει ότι η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή των καθαριστριών σε διαθεσιμότητα δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης παροχής εξαρτημένης εργασίας, αλλά ότι «αποτελεί αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά την διάρκεια της διαθεσιμότητας».

Το καθεστώς της διαθεσιμότητας είναι ευμενέστερο για τους εργαζομένους, θα αναφέρει ο κ. Κοσμίδης, γιατί η κατάργηση των οργανικών θέσεων με παράλληλη περιαγωγή σε διαθεσιμότητα των υπαλλήλων που τις κατείχαν δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής συμβάσεως εργασίας, αλλά αυτοδίκαιη απόλυση υπό αναβλητική αίρεση, εξαρτώμενη από τη μη ευδοκίμηση της προσπάθειας της υπηρεσίας να μετατάξει ή να μεταφέρει τους συγκεκριμένους υπαλλήλους σε οργανικές θέσεις κάποιου άλλου φορέα του δημοσίου τομέα.

Η κατάργηση των οργανικών θέσεων αφορούσε το σύνολο του κλάδου των καθαριστριών και «έγινε κατά νομοθετική εξουσιοδότηση, ως προσπάθεια ορθολογικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016».

Στο πλαίσιο αυτό, από την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών εκτιμήθηκε ότι το έργο της καθαριότητας των υπηρεσιών του θα πρέπει να γίνεται στο μέλλον από ιδιωτικά συνεργεία με σύμβαση έργου και όχι από υπαλλήλους, θα αναφέρει ο Αρεοπαγίτης, και θα προσθέσει ότι η εκτίμηση αυτή «ανάγεται στο πεδίο κυριαρχικής δράσης της δημόσιας διοίκησης και αποβλέπει στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού».

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την εισήγηση του Χριστόφορου Κοσμίδη, το Πρωτοδικείο υπερέβη την δικαιοδοσία του, καθώς η δικαστική αυτή διαφορά ανάγεται στην αρμοδιότητα των Διοικητικών και όχι των Πολιτικών δικαστηρίων.

Ακόμη, ο εισηγητής Αρεοπαγίτης θα αναφέρει ότι η Πολιτεία έχει την ευχέρεια να καταργεί τις οργανικές θέσεις και κατά μείζονα λόγο όταν το προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου δεν καλύπτεται από τη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας.

Και πολύ περισσότερο έχει το κράτος την ευχέρεια αυτή υπό τις παρούσες οικονομικές συγκυρίες των εξαιρετικών δημοσιονομικών πιέσεων, που περιορίζουν τη δυνατότητα του κρατικού προϋπολογισμού για κοινωνικές παροχές και επιβάλλουν τη συρρίκνωση του κράτους ως επιχειρηματία ή εργοδότη, επιβάλλοντας και την περικοπή ενός σημαντικού μέρους των θέσεων εργασίας.

Η κατάργηση των οργανικών θέσεων είναι σύμφωνη με τις συνταγματικές επιταγές, σύμφωνα με τον κ. Κοσμίδη. Και επίσης προσκρούει στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.), καθώς δεν αποκλείει την ευχέρεια της Πολιτείας να καταργεί υφιστάμενες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα και να θέτει σε διαθεσιμότητα υπαλλήλους, εφόσον: 1) η κατάργηση των θέσεων επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, 2) γίνεται με κριτήρια σύμφωνα με την ορθολογική οργάνωση, 3) η επιλογή του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα γίνεται με κριτήρια αντικειμενικά και με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις δυσμενείς συνέπειες από τη διαθεσιμότητα ή την ενδεχόμενη απόλυσή του εάν υπάρχει αδυναμία μετακίνησης σε άλλη θέση.