Ένα συγκινητικό και συνάμα αισιόδοξο μήνυμα, μέσα στην τραγικότητα του θανάτου του Αριστοτέλη Γραμματικάκη, κάνει το γύρο του Facebook
Το κείμενο των φίλων του Αριστοτέλη κάνει από χθες το βράδυ το γύρο του Facebook. Ο Αριστοτέλης Γραμματικάκης που πριν λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή στα 38 του χρόνια ... έγραψε στους φίλους του. Εκεί ψηλά φαίνεται πως είναι όλα πιο εύκολα ... και σίγουρα πιο όμορφα! Το κείμενο, συγκινητικό και αισιόδοξο, έχει γίνει viral μέσα σε λίγες ώρες, καταφέρνοντας να ρίξει έστω μια αχτίδα φωτός στον τόσο τραγικό θάνατο του Αριστοτέλη...
Το κείμενο
Μου έγραψε ο Αριστοτέλης. Περνάει, λέει, καλά στην καινούρια γειτονιά του. Πολύ καλά. Είναι ήσυχα και ειρηνικά. Φωτεινά πολύ.
Λέει πως ευχαριστιέται επιτέλους μεγάλους ύπνους που τον ξεκουράζουν και μικρούς υπνάκους που τον φρεσκάρουν. Ό,τι λαχταρούσε εδώ κάτω. Όταν θέλει να πάρει ένα τέτοιο υπνάκο και είναι το φως πολύ, κατεβάζει το κασκέτο του στα μάτια. Κι όλα μια χαρά.
Δηλαδή, όχι πως κουράζεται πολύ. Όλα είναι εύκολα εκεί πάνω.
Έκανε πολλούς καλούς, καινούριους φίλους. Κάποιους τους ήξερε, κάποιους τους είχε ακουστά, κάποιων είχε διαβάσει κουβέντες και σκέψεις σε βιβλία, είχε ακούσει τη μουσική τους, είχε δει τις ζωγραφιές και τις φωτογραφίες τους. Τώρα τους γνώρισε από κοντά. Πολύ γουστόζικοι τύποι. Περνάνε ώρες μαζί.
Κάνει ποδήλατο. Πολύ. Έχει απέραντους ποδηλατόδρομους ως εκεί που φτάνει το μάτι. Και δε χρειάζεσαι, λέει, κράνος γιατί, και να πέσεις ακόμα, πέφτεις πάντα στα μαλακά. Σε σύννεφα αφράτα. Σχεδόν πάει γυρεύοντας να πέσει, για να σπάει πλάκα. Κάνει ακροβατικά, σούζες, αφήνει το τιμόνι και κάνει πετάλι μασώντας πασατέμπο ή energy bars που έχει φτιάξει μόνος του. Λέει πως κάπου κοντά στη Μεγάλη Άρκτο, αν δούμε καλά το βράδυ, ανάβει και σβήνει το κόκκινο πίσω φωτάκι του. Και δίπλα από το φεγγάρι φαίνεται το λευκό που έχει μπροστά.
Μαγειρεύει πολύ. Μαζεύονται και μαγειρεύουν όλοι από κάτι. Τους λέει πως τώρα που ανέβηκε θα κόψουν τα πολλά …μαλλιά αγγέλου και θα τρώνε noodles και κινέζικες λιχουδιές. Και ιταλική κουζίνα με ζυμαρικά χειροποίητα που θα φτιάχνει αυτός. Στην αρχή. Μετά θα μάθουν όλοι να ζυμώνουν. Αλλά θα τρώνε όλοι υγειινά, θα γυμνάζονται και θα είναι fit γιατί η πολύ αλαφράδα εκεί πάνω δεν κάνει καλό στο σώμα. Συμφώνησε και ο Nηλ Άρμστρογκ.
Μετά το φαγητό πίνουν τσάι. Πάει στοίχημα, λέει, πως αποκλείεται να θυμάμαι την τελετή σερβιρίσματος του τσαγιού, κι ας μου την έδειξε με λεπτομέρεια. (Έτσι είναι). Όταν ανέβω θα μου ξαναδείξει. Μαζί με το τσάι βλέπουν ταινίες. Όταν αστράφτει και βροντάει εδώ, λέει, να ξέρουμε πως είναι το dolby surround home cinema που έχουν εκεί πάνω. Και πως βλέπουν κάτι καλό.
Παίρνει πολλές φωτογραφίες. Μια που είναι ψηλά, πολύ ψηλά, βάζει τους καλύτερους ευρυγώνιους που έχει και μας τραβάει όλους σε φανταστικές πανοραμικές. Δύσκολο μόνο να εμφανίζει τα φιλμ. Είναι πολύ φωτεινά εκεί για σκοτεινό θάλαμο. Όταν είναι να εμφανίσει φιλμ κατεβαίνει λίγο πιο χαμηλά, κατά το σούρουπο που έχει και ένα κόκκινο φως μούρλια.
Διαλογίζεται πολύ. Μόνος του και με παρέα. Έκανε λέει και τάι τσι με τον Αινστάιν. Ήταν αστείο να το βλέπεις. Κουβεντιάζει για πολλά, με πολλούς. Είναι πολλά που έχει να καταλάβει. Α, και για τις γυναίκες, μου είπε, πως αυτά που έλεγε παλιά, πως τις καταλαβαίνει, πως τις καταλαβαίνει όλες, πως σκέφονται, ήταν μπαρούφες. Τις αγαπάει όμως πολύ. Άλλο όμως είναι αυτό. Τώρα που έχει χρόνο πολύ για γράψιμο, γράφει πιο πολύ. Γράφει γι’ αυτά που έχει καταλάβει, αλλά πιο πολύ για αυτά που τον δυσκολεύουν. Γράφει και μασουλάει φρούτα από μια γεμάτη γαβάθα που έχει πάντα δίπλα του. Θα εκδόσει λέει και κάμποσα γραπτά του, μαζί και το «φανταρολόγιο» και θα δίνουν δωρεάν τα αντίτυπα στους νεοφερμένους. Πάντα σε γνήσια ελληνικά ή γνήσια αγγλικά-αμερικάνικα. Τώρα, λέει, έχει και ειδικές ικανότητες. Κάθε φορά που κάποιος εδώ κάτω θα γράφει greeklish θα του μπλοκάρει το πληκτρολόγιο ή θα του σβήνει το αρχείο. Και θα σπάει πλάκα.
Κι όταν δε διαλογίζεται, μαγειρεύει, ποδηλατεί, φιλοσοφεί, γράφει, κάνει τάι τσι, σερβίρει τσάι, ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, τότε πιάνει τα μελάνια του και ζωγραφίζει. Αυτό λίγο τον δυσκολεύει, γιατί δεν μπορεί να βρει ρυζόχαρτο. Δοκιμάζει σε σύννεφο, αλλά αυτό μουσκεύει αμέσως μόλις ακουμπίσει το πινέλο και το μελάνι απλώνει. Καθόλου εύκολο να κάνεις λεπτομέρειες, που του αρέσουν πολύ. Τα μικρά λεπτεπίλεπτα πουλάκια που έκανε εδώ κάτω, εκεί γίνονται παχιές κότες και τα λεπτά κλαδάκια σαν χοντροί πλάτανοι. Αλλά έχει υπομονή και θα βρεί τρόπο. Ίσως φτιάξει και ρυζόχαρτο μόνος του.
Μας αγαπάει, μας σκέφτεται και μας βλέπει, λέει. Όλους μαζί και ένα ένα ξεχωριστά. Χάρηκε για τα καλά μας λόγια και θα κάνει ό,τι μπορεί, κι αυτός και οι φίλοι του, για να είμαστε καλά, ώσπου να ξανασμίξουμε. Θα μας στείλει κι άλλα μηνύματα. Να ‘χουμε λέει το νου μας στο ταχυδρομείο μας.
Να μη λυπόμαστε, λέει, γιατί είναι καλά εκεί πάνω. Και να μη σκοτίζουμε το μυαλό να καταλάβουμε γιατί χωρίζει ο άνθρωπος απ’ τον άνθρωπο πριν να χορτάσουνε ο ένας την παρέα του αλλουνού. Αυτά είναι γραμμένα στα βιβλία που είναι στα πιο ψηλά τα ράφια. Αυτά που ποτέ δε φτάνουμε να πιάσουμε και λίγο να ξεφυλλίσουμε. Ποιός το ‘κανε έτσι; Δεν ήξερε να μου πει. Αλλά ίσως και να είχε πια «τα μέσα» για να μάθει.
Είναι λέει μαζί μας πάντα. Καστρινός Κουρσάρος.
ΥΓ
Μου είπε πως βλέπει και τον κροκόδειλο το Σήφη και πως δεν καταλαβαίνει πως δεν τον βλέπουν ξαφνικά. Αλλά δε θα βγάλει τσιμουδιά! Νομίζει, λέει, πως τον συμπάθησαν και θέλουν να τον κάνουν για τα καλά κρητικό.
Αριστοτέλης Γραμματικάκης
1976-2014
