Το Ινστιτούτο Brookings αναλύει το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων μεταξύ Αθήνας και θεσμών «βλέποντας» δύο βασικά σενάρια όσον αφορά στο μέλλον του ελληνικού προγράμματος.
Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας-δανειστών μπορεί να επιτευχθεί μόνον στο «και πέντε» της διαπραγμάτευσης - στις... καθυστερήσεις της παράτασης - εκτιμά το Ινστιτούτο Brookings, διατυπώνοντας την άποψη ότι εξίσου πιθανόν είναι να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Στην ανάλυση που υπογράφει ο καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης Θεόδωρος Πελαγίδης, αναφέρεται ότι αν επιτευχθεί συνφωνία. θα είναι "της τελευταίας στιγμής" και θα περιλαμβάνει μια τεχνική φόρμουλα για την εφαρμογή των προληπτικών μέτρων σε περίπτωση που υπάρξει απόκλιση από το δημοσιονομικό στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα.
Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, επιτυγχάνεται συμφωνία την τελευταία στιγμή, αφήνοντας σχετικά ευχαριστημένες και τις δύο πλευρές. Σύμφωνα με το Brookings, αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει συμφωνία για μια τεχνική φόρμουλα για την εφαρμογή των προληπτικών μέτρων.
Την ίδια στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας θα δεχθεί ένα συγκεκριμένο οδικό χάρτη για την αναδιάρθρωση του χρέους. Με αυτόν τον τρόπο, το πρόβλημα μετατίθεται χρονικά για το μέλλον, ωστόσο αυτό είναι η πολιτική, επισημαίνεται στην ανάλυση. Το πρόβλημα σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να είναι και πάλι το ΔΝΤ, το οποίο ενδεχομένως να επιμείνει στις λεπτομέρειες που αφορούν την ουσία του προληπτικού πακέτου μέτρων ύψους 3,6 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με το δεύτερο σενάριο, ο Τσίπρας θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές, θέτοντας στους ψηφοφόρους το δίλημμα αν θα δεχθούν τα μέτρα λιτότητας των πιστωτών ή όχι.
Το Brookings τονίζει πως με βάση το σενάριο αυτό ο Τσίπρας θα καλέσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στους δανειστές να ψηφίσουν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, απορρίπτοντας τις προτάσεις των πιστωτών.
Ένα στοιχείο που μπορεί ωστόσο να τον αποτρέψει από μια τέτοια επιλογή είναι τα χαμηλά ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις.
Πάντως, όπως παρατηρεί ο αναλυτής, οι βασικές τριβές εντοπίζονται στο ήδη συμφωνηθέν πακέτο των 5,4 δισ. ευρώ, με την ελληνική κυβέρνηση να προτίθεται να επιτύχει τους στόχους μέσω αύξηση των φορολογικών εσόδων και τους πιστωτές να προτιμούν σημαντικές περικοπές δαπανών.
Έτσι η κυβέρνηση θα στοχεύσει στην προστασία του πυρήνα των ψηφοφόρων της, δηλαδή των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, αρνούμενη να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες, ενώ οι πιστωτές θέλουν να μειώσουν αυτό που θεωρούν ως σπατάλη δημόσιων δαπανών προκειμένου να αυξήσουν τις προοπτικές ανάκαμψης. Κάθε περαιτέρω περικοπή δαπανών που αφορούν μισθούς και συντάξεις θα διαλύσει πλήρως την ήδη πληγείσα δημοτικότητα της κυβέρνησης.
