Η εμπλοκή στην αξιολόγηση λόγω της καυτής πατάτας του ασφαλιστικού, που έβγαλε αγρότες κι ελεύθερους επαγγελματίες στο δρόμο ( και όχι μόνο) και της αξίωσης των δανειστών για πρόσθετα μέτρα την τριετία 2016 – 2018 είναι το έδαφος πάνω στο οποίο φούντωσαν τα σενάρια πολιτικών εξελίξεων με προτιμότερη διέξοδο για κάποιους τις εκλογές. Βρίσκονται αυτοί οι «κάποιοι» στην κυβέρνηση?
Καταρχάς να πούμε πως η «εκλογολογία» τροφοδοτείται από τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχει η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αλλά κατά κύριο λόγο ξεσηκώθηκε από μερίδα ΜΜΕ με άλλα να χρεώνουν στον Τσίπρα σενάρια εκλογικής δραπέτευσης και άλλα να τον προτρέπουν σε αυτά εκλαμβάνοντας ως δεδομένο το «ατύχημα» στη Βουλή και την αδυναμία συνεννόησης για τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης (βλ. Σταύρος Ψυχάρης, Βήμα, 31.1.2016).
Σε κάθε περίπτωση πάντως ο πρωθυπουργός βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα εκρηκτικό μείγμα: την ασφυκτική πίεση των δανειστών, την ογκούμενη κοινωνική πίεση με βασική αιχμή τα αγροτικά μπλόκα, και την εκλογολογία, που εδώ που τα λέμε άπαξ και ανοίξει πολύ δύσκολα κλείνει.
Η κυβέρνηση υιοθετεί και πάλι την τακτική της «διγλωσσίας» καθώς θεσμικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης όπως η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη και ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης επιχείρησαν να κλείσουν τη σχετική συζήτηση, την ίδια ώρα όμως ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος έδειξε να αφήνει το ενδεχόμενο των εκλογών ανοιχτό λέγοντας: «Αν υπάρχουν παράλογες απαιτήσεις που δεν μπορούν να γίνουν δεκτές, ο ελληνικός λαός θα έχει πάλι τον λόγο». Βέβαια στη συνέχεια «ισορροπεί» αυτή την αναφορά του επικαλούμενος τα βασικά επιχειρήματα του Μαξίμου απέναντι στην εκλογολογία λέγοντας ότι η κυβέρνηση έχει λάβει εντολή τετραετούς διακυβέρνησης και πως ο λαός την ψήφισε με γνωστή τη συμφωνία με τους δανειστές.
Η παρέμβαση του Πάνου Καμμένου πάντως μοιάζει να έχει χαρακτήρα προειδοποίησης ή «απειλής» προς την πλευρά των δανειστών αλλά κυρίως προς το εσωτερικό και ιδιαίτερα την αξιωματική αντιπολίτευση. Μοιάζει δηλαδή να «απειλεί» τον Κυριάκο Μητσοτάκη – ο οποίος εμφανώς ξορκίζει τις εκλογές κι έχει κάθε λόγο να το κάνει σε αυτή τη φάση – ότι θα είναι εκείνος που θα παραλάβει την «καυτή πατάτα», καθώς ο Πάνος Καμμένος μιλά για εκλογές ύστερα από μια άκαρπη αξιολόγηση, δηλαδή χωρίς ψήφιση του ασφαλιστικού και όποιου άλλου επώδυνου μέτρου ζητείται από τους δανειστές.
Την ίδια ώρα κανείς από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς δεν φαίνεται να θέλει εκλογές, δηλαδή η Φώφη Γεννηματά και ο Σταύρος Θεοδωράκης που φοβούνται την εκλογική συμπίεση λόγω πόλωσης, ενώ ο Βασίλης Λεβέντης μονότονα ζητά οικουμενική. Το ΚΚΕ έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζει τις εκλογές ως δίλημμα για το ποιος θα αναλάβει την καπιταλιστική διαχείριση, που δεν αφορά το λαό.
Η κυβέρνηση έχει δείξει ως υπαίτιο της υποκίνησης των σεναρίων εκλογών ή πολιτικών εξελίξεων το μιντιακό κατεστημένο το οποίο για δικούς του λόγους επιθυμεί να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση έτσι ώστε να αποσύρει τους σχεδιασμούς της για το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, είτε να πετύχει μια «αλλαγή φρουράς».
Σε «μετωπική» με τους αγρότες;
Προς το παρόν η κυβέρνηση επιδιώκει να εξουδετερώσει την κοινωνική πίεση η οποία δείχνει να είναι και η μόνη πλευρά η οποία μπορεί να προκαλέσει «ατύχημα» στη Βουλή. Με άλλα λόγια, την τρέχουσα εβδομάδα η κυβέρνηση θα επιδοθεί στην προσπάθεια να διαλύσει τα μπλόκα των αγροτών είτε με το «καλό» είτε με το «άγριο» (κι εδώ εννοούμε την αξιοποίηση στο έπακρο του «κοινωνικού αυτοματισμού») ώστε να αμβλυνθεί η πίεση στους βουλευτές της κοινωνικής πλειοψηφίας που θα κληθούν όταν και εάν λήξει η διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της αξιολόγησης να ψηφίσουν ένα ασφαλιστικό πιο επώδυνο από αυτό της πρότασης Κατρούγκαλου. Με δεδομένο ότι οι αγρότες σκληραίνουν τη στάση τους αποφασίζοντας την «κάθοδο» με τα τρακτέρ στο Σύνταγμα προς το τέλος της εβδομάδας, η κυβέρνηση αναμένεται να απαντήσει σε εξίσου σκληρό ύφος.
