Διέπραξαν ένα καθ’ όλα τέλειο έγκλημα και την γλίτωσαν. Αφαίρεσαν με μεγάλη ευκολία ανθρώπινες ζωές και δεν καταδικάστηκαν ποτέ για τις φρικαλέες πράξεις τους. Αντίθετα συνέχισαν να κυκλοφορούν ανενόχλητοι ανάμεσα σε φιλήσυχους πολίτες. Τα ρατσιστικά κίνητρα και τα νομικά κενά ήταν αναμφισβήτητα με το μέρος τους.
Κυνικοί μέχρι την τελευταία στιγμή της ανάκρισης, εξέπληξαν τους πάντες με την ψυχρότητα με την οποία αντιμετώπιζαν όσα έκαναν. Αδίστακτοι, συναισθηματικώς ψυχροί εγκληματίες και εγωκεντρικοί δεν διστάζουν να ενεργήσουν με βάναυση αγριότητα και να προκαλέσουν βαρείς σωματικούς πόνους στο θύμα τους.
Δολοφόνοι που άφησαν πάνω στα θύματά τους έντονα τα ίχνη των στυγερών τους πράξεων, εγκλήματα που χαρακτηρίστηκαν από τη φρικαλεότητά τους, έμειναν στην ιστορία χαρακτηρισμένα ως ειδεχθή.
Η «Μαύρη Ντάλια»
Θεωρείται από τις πιο θρυλικές, άλυτες υποθέσεις δολοφονίας στα παγκόσμια χρονικά. Ο τρόπος με τον οποίο δολοφονήθηκε, η νεαρή κοπέλα, Elizabeth Short, γνωστή ως «Μαύρη Ντάλια» συγκλόνισε την κοινή γνώμη την δεκαετία του 40. Στις 15 Ιανουαρίου το 1947 το σώμα της νεαρής κοπέλας βρέθηκε σε ένα χωράφι στο πλάι μιας πολυσύχναστης λεωφόρου στο νότιο Λος Άντζελες.
Αστυνομικοί που έσπευσαν στην περιοχή αναφέρουν ότι το άψυχο σώμα της 22χρονης ήταν κομμένο στη μέση και δεν είχε σταγόνα αίμα ενώ και το πρόσωπό της είχε κακοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Το αίμα της είχε στραγγιστεί και οι γωνίες των χειλιών της είχαν κοπεί. Παράλληλα είχε πολλές μαχαιριές στους μηρούς και στο στήθος της και μάλιστα είχαν αφαιρεθεί ολόκληρα κομμάτια δέρματος. Το πτώμα είχε πλυθεί και είχε καθαριστεί επιμελώς και ο δολοφόνος το είχε τοποθετήσει με τα χέρια πάνω από το κεφάλι και με τα πόδια ανοικτά.
Η απουσία αίματος ενίσχυσε την θεωρία ότι σκοτώθηκε κάπου αλλού και στη συνέχεια το άψυχο σώματός της μεταφέρθηκε εκεί. Περίπου 50 άνθρωποι ομολόγησαν ότι ήταν ο… δράστης. Κανείς από αυτούς δεν κατάφερε να πείσει ότι ήταν ο δολοφόνος. Η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να εξιχνιάσει το μυστήριο της δολοφονίας της. Η ιστορία της Μαύρης Ντάλιας και τα πιθανά σενάρια για τη δολοφονία της, έχουν εμπνεύσει αμέτρητα βιβλία και ταινίες.
Leigh Ann Sabine
Η Leigh Ann Sabine έλιωσε το κρανίο του άνδρα της με ένα διακοσμητικό που βρισκόταν δίπλα στο κρεβάτι του ζευγαριού, έναν πέτρινο βάτραχο το 1997. Στη συνέχεια τον μετέτρεψε σε μούμια, κρατώντας τη σορό για 18 χρόνια στο σπίτι τους. Το πτώμα βρέθηκε τυλιγμένο μέσα σε πλαστικές σακούλες, δεμένο με σχοινιά και ντυμένο με τις πιτζάμες που φορούσε όταν δολοφονήθηκε, σύμφωνα με την αναφορά της αστυνομίας.
«Το πτώμα ήταν πολύ καλά διατηρημένο, χάρη σε μια διαδικασία γνωστή ως χημική μουμιοποίηση, που συμβαίνει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Έτσι μπορούν τα πτώματα να διατηρούνται για χρόνια ή ακόμη και για αιώνες», λέει ο Richard Jones, ο ιατροδικαστής που διαπίστωσε πως ο θάνατος του άνδρα προήλθε από χτύπημα με σφυρί στο κεφάλι. Η 74χρονη είχε διαπράξει το «τέλειο έγκλημα». Η μούμια του συζύγου της βρέθηκε μετά το θάνατό της, όταν καθαρίστηκε το σπίτι της.
Issei Sagawa
Το απόγευμα της 13ης Ιούνη του 1981 η αστυνομία στο Παρίσι ανακάλυψε στον καταψύκτη του σπιτιού του Issei Sagawa τα απομεινάρια μιας γυναίκας που είχε σκοτώσει και έτρωγε επί τρεις ημέρες. Σπουδαστής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης στις αρχές της δεκαετίας του 1980, κάλεσε το 1981 την ολλανδή συμφοιτήτριά του Renee Hartevelt στο σπίτι του για μία βραδιά ποίησης.
Τα ποιήματα της κοπέλας δεν άρεσαν καθόλου στον Ιάπωνα, γι’ αυτό αποφάσισε να την σκοτώσει και να φάει το σώμα της. Το απόγευμα της 13ης Ιούνη του 1981, ο Issei πήγε στο περίφημο δάσος της Βουλόνης, ένα πάρκο στα περίχωρα του Παρισιού, μεταφέροντας δύο βαλίτσες οι οποίες περιείχαν το διαμελισμένο σώμα της ολλανδέζας φοιτήτριας. Οι περαστικοί αντιλήφθηκαν ότι κάτι περίεργο συμβαίνει και ειδοποίησαν την αστυνομία η οποία και τον συνέλαβε. Τα ευρήματα στο σπίτι του ήταν αποτρόπαια. Το ποινικό σύστημα της Γαλλίας τον έκρινε ψυχικά ασταθή και τον έκλεισε σε ψυχιατρική κλινική του Παρισιού.
Ο ζάμπλουτος πατέρας του πίεζε όμως διαρκώς για τη μεταφορά του στην Ιαπωνία και εκμεταλλευόμενος νομικό κενό κατάφερε να πάρει τον Issei πίσω στην Ιαπωνία έπειτα από μόλις 15 μήνες στο ψυχιατρείο! Ο Sagawa έζησε από την πρώτη στιγμή που επέστρεψε στο Τόκιο μια ανοιχτή και δημόσια ζωή, απολαμβάνοντας πια το καθεστώς της διασημότητας. Τον καλούν ως ομιλητή σε διάφορα γεγονότα και τηλεοπτικές εκπομπές, όπου περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες το πώς έφαγε έναν άνθρωπο.
Έχει παίξει σε ταινίες, έχει γράψει βιβλία μάλιστα οι Rolling Stones εμπνεύστηκαν από αυτόν για να γράψουν το τραγούδι «Too Much Blood». Στην τελευταία του μάλιστα συνέντευξη δήλωσε ατάραχα πως θα ήθελε να δοκιμάσει κι άλλο κορίτσι κάποια στιγμή, καθώς ένα ίσον κανένα.
George Michael Zimmerman
Ο 29 χρονος George Michael Zimmerman, εθελοντής πολιτοφύλακας, πυροβόλησε και σκότωσε τον 17χρονο Trayvon Martin αφού κάλεσε πρώτα την αστυνομία, επειδή πίστευε ότι ο έφηβος κινούνταν ύποπτα καθώς πήγαινε στο σπίτι του μέσα σε μια περιφραγμένη κοινότητα στην πόλη Sanford της Φλόριντα.
Ο κατηγορούμενος όπως φαίνεται είχε μελετήσει καλά το νόμο περί αυτοάμυνας, νόμο που χρησιμοποίησε έντονα ο συνήγορός του κατά την διάρκεια της δίκης για να τον απαλλάξει από τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας ότι είχε πυροβολήσει τον Trayvon σε αυτοάμυνα, αφού ο μαθητής όπως ισχυρίστηκε του επιτέθηκε πρώτος.
Στις 14 Ιουλίου του 2013 αθωώθηκε από το δικαστήριο. Οι δικηγόροι του, υποστήριξαν ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα και η χρήση βίας ήταν δικαιολογημένη. Η αθώωση του προκάλεσε έντονη συζήτηση σχετικά με τις φυλετικές διακρίσεις στις ΗΠΑ και πυροδότησε διαδηλώσεις και βίαια επεισόδια σε αρκετές πόλεις, όπως το Σαν Φρανσίσκο, τη Φιλαδέλφεια, το Σικάγο, την Ουάσινγκτον και την Ατλάντα.
Casey Anthony
Ομοσπονδιακό δικαστήριο στη Φλόριντα έκρινε αθώα λόγω αμφιβολιών 25χρονη μητέρα, η οποία φέρεται να σκότωσε την μόλις 2 ετών κόρη της το 2008.Τα στοιχεία που προσκόμισε η κατηγορούσα αρχή για την καταδίκη της 25χρονης Casey Anthony θεωρήθηκαν ανεπαρκή γι’ αυτό και το δικαστήριο αποφάσισε την απαλλαγή της κατηγορουμένης από το αδίκημα της διάπραξης φόνου α΄ βαθμού.
Η Casey Anthony, που ξέσπασε σε λυγμούς μόλις ανακοινώθηκε η απαλλακτική κρίση του δικαστηρίου για τη δολοφονία, από την αρχή υποστήριζε ότι ήταν αθώα και δεν ευθυνόταν αυτή για τον θάνατο του παιδιού της. Σημειώνεται, ότι σύμφωνα με το κατηγορητήριο η 25χρονη μητέρα φερόταν να χρησιμοποίησε υπνωτικό και αφού νάρκωσε την κόρη της, Caylee, της έβαλε μονωτική ταινία στη μύτη και το στόμα και την άφησε να πεθάνει από ασφυξία. Στη συνέχεια η κατηγορουμένη φερόταν να εξαφάνισε το πτώμα το οποίο βρέθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2008.
Η 25χρονη Casey Anthony είχε ισχυριστεί τότε ότι η κόρη της είχε πέσει θύμα απαγωγής από την νταντά που την πρόσεχε. Τα στοιχεία εναντίον της ήταν καταιγιστικά. Ίχνη χλωροφορμίου βρέθηκαν στο αμάξι, και αναζητήσεις στο Google με τις φράσεις «πώς να φτιάξετε χλωροφόρμιο», «κάταγμα λαιμού» και «θάνατος από ασφυξία» βρέθηκαν στο ιστορικό του υπολογιστή στο σπίτι της Casey. Οι σακούλες και η κολλητική ταινία που βρέθηκαν στο αυτοκίνητό της ήταν ίδιες με εκείνες που βρέθηκαν στο σπίτι όπου έμενε με τους γονείς της. Για τον κόσμο, ο δολοφόνος της μικρής Caylee, ήταν η μητέρα της.
Η υπόθεση του Emett Till
O Emmett Louis Till ήταν ένας αφροαμερικανός έφηβος που δολοφονήθηκε στο Μισισιπή στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών. Ο λόγος; Φέρεται πως φλέρταρε με μια λευκή γυναίκα, την Carolyn Bryant. Η τιμωρία του Emmett ήταν αναμενόμενη και προδιαγεγραμμένη. Λίγες μέρες αργότερα, ο σύζυγός της Bryant, Roy, και ο ετεροθαλής αδελφός του J. W. Milam, πήγαν στο σπίτι του θείου του Till. Τον πήραν μακριά σε ένα αχυρώνα όπου τον χτύπησαν και του έβγαλαν τα μάτια, πριν τον πυροβολήσουν στο κεφάλι και πετάξουν το σώμα του στον ποταμό, δένοντας γύρω απ’ το λαιμό ένα βαρύ μηχάνημα. Τρεις ημέρες αργότερα, το σώμα του Till ανακαλύφθηκε και ανασύρθηκε μέσα από το ποτάμι.
Το σώμα του μεταφέρθηκε στο Σικάγο. Η μητέρα του, επέμεινε σε δημόσια κηδεία με ανοιχτό φέρετρο για να δείξει στον κόσμο την κτηνωδία της δολοφονίας. Η απόφασή της εστίασε την προσοχή του κοινού όχι μόνο στον αμερικανικό ρατσισμό και τη βαρβαρότητα του λιντσαρίσματος, αλλά και σε όσα αφορούσαν στους περιορισμούς και τα τρωτά σημεία της αμερικανικής δημοκρατίας. Δεκάδες χιλιάδες πήγαν στην κηδεία του, οι περισσότεροι είδαν ανοικτό το φέρετρο, ενώ οι εικόνες του ακρωτηριασμένου σώματος του νεαρού έκαναν το γύρο του κόσμου.
Η δίκη προσέλκυσε την προσοχή σχεδόν όλου του Τύπου, αλλά τον Σεπτέμβριο του 1955, οι Bryant και Milam, αθωώθηκαν για τις κατηγορίες απαγωγής και δολοφονίας του Till. Αργότερα παραδέχτηκαν δημοσίως την ενοχή τους σε μια συνέντευξή τους στο περιοδικό Look. Κανείς όμως δεν μπορεί να δικαστεί δύο φορές για το ίδιο έγκλημα στην Αμερική και αυτό το γνώριζαν καλά.
