Για τους κομψούς και καλοντυμένους, λέμε ότι «είναι στην πένα».
Ο Τάκης Νατσούλης αποδίδει την φράση στον τρόπο γραφής παλαιότερων χρόνων, όποτε και χρησιμοποιούσαν πινακίδες με κερί, πάνω στις οποίες χάραζαν τα γράμματα με ένα μυτερό όργανο που το έλεγαν «κάλαμον» οι Έλληνες και «στίλον» οι Λατίνοι, από το οποίο και προέκυψε η φράση «αυτός έχει στιλ» για κάποιον που γράφει κομψά, καθώς και ο γνωστός στιλογράφος.
Εκτός όμως από το μυτερό αυτό μετάλλινο όργανο, το «στύλο» τον χρησιμοποιούσαν για να γράψουν και πάνω στον πάπυρο, τον «κάλαμον» δηλαδή, ένα κομμάτι από το γνωστό μας καλάμι που το έξυναν με το μαχαίρι στην άκρη.
Επειδή το καλάμι αυτό, που το χρησιμοποιούσαν, για να γράφουν, το έκοβαν μεταξύ των κονδύλων, το μέρος αυτό το έλεγαν «κονδύλιο». Κι επειδή με αυτό το κονδύλιο δεν έγραφαν μόνο, αλλά και ζωγράφιζαν, γι’ αυτό και λέγεται «κοντυλογραμμένος» ο ωραίος και «κοντυλένια» η γυναίκα που έχει όμορφα χαρακτηριστικά, όπως μύτη, χείλη κλπ.
Από το ίδιο γεγονός ξεκίνησε και η φράση «άνθρωπος της πένας» για τον κομψό.
Στα μεσαιωνικά χρόνια μεταχειρίζονταν εκτός από το καλάμι και φτερά πουλιών. Αυτές οι «γραφίδες» από φτερά, πήραν το όνομά τους απ’ το λατινικό «penna» (φτερό) και τις λένε ακόμη και σήμερα, «πένες».
