Στο φινάλε, οι επιζήσαντες της πτήσης 815 της Oceanic Air βρίσκονται σε μια εκκλησία σε αυτό που φαίνεται να είναι η κηδεία τους. Ωστόσο όλοι χαμογελούν ενώ ο Τζακ (Matthew Fox) συναντιέται επιτέλους με τον νεκρό πατέρα του.
Στη συνέχεια οι χαρακτήρες αρχίζουν να υποφέρουν από σύγχυση μνήμης καθώς οι ζωές τους στις παράλληλες πραγματικότητες μπερδεύονται. Το επεισόδιο τελειώνει με κοντινό πλάνο στο μάτι του Τζακ που κλείνει, θυμίζοντάς μας το πρώτο επεισόδιο που ξεκίνησε με το μάτι του να ανοίγει.
Το Lost κέρδισε ένα κοινό περίπου 16 εκατ. τηλεθεατών στις ΗΠΑ και αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλές ανά τον κόσμο. Το τελευταίο του επεισόδιο θα προβληθεί υποτιτλισμένο στην Ελλάδα το βράδυ της Τρίτης στη Nova, ωστόσο ήδη έχει κατέβει από το ίντερνετ από τους φανατικούς φίλους της σειράς.
Οι υπόλοιποι, όσοι αντιμετωπίζουν το «Lost» σαν αυτό που ήταν, ένα φαινόμενο μεν, μία αμερικανική τηλεοπτική σειρά δε, μάλλον χαμογελάνε (ήδη)
νοσταλγικά διαβάζοντας αυτές τις γραμμές. Εξι χρόνια ήταν αυτά, δικαιούνται μια... νεκρολογία. Ο κάθε φαν τη δική του και όλοι μαζί «στην επόμενη φάση».
Το «Lost» πέθανε, ζήτω ο Βίνσεντ!
Κίττυ Ξενάκη
«WΤF!!! Εχασα έξι χρόνια από τη ζωή μου!!!» Το σχόλιο ανήκει σε χρήστη του Ιντερνετ κι εγώ καλώς ή κακώς το διάβασα προτού αρχίσω να βλέπω το φινάλε του «Lost». Σχεδόν δύο ώρες αργότερα επανήλθα στο φόρουμ. Εκατοντάδες φαν τσακώνονταν, οι μεν φωνάζοντας ότι ήταν «το χειρότερο στην τηλεοπτική ιστορία», οι δε πως το «Lost» είναι η καλύτερη σειρά ever και το φινάλε «υπέροχο», «απίστευτα συγκινητικό». Χωρίς να ξέρω ακόμα σε ποιο στρατόπεδο ανήκω, μπήκα και διάβασα καμιά 15αριά επαγγελματικές κριτικές- διαστροφή, το παραδέχομαι. Παρακολούθησα επίσης τις τρεις... εναλλακτικές σκηνές τέλους που γύρισαν οι παραγωγοί, γέλασα μέχρι δακρύων βλέποντας τον παρουσιαστή του αμερικανικού «Survivor» να διώχνει από το παιχνίδι τον Σαΐντ, κι εκείνον να γκρινιάζει on camera ότι δεν βασάνισε τόσους ανθρώπους για να τον πετάξουν έξω στο παρά πέντε. Και τελικά συμφώνησα με την άποψη του τηλεοπτικού Τζιν-Σου: «Δεν μπορεί κανείς να αναφερθεί στην τηλεόραση του 21ου αιώνα χωρίς να αναφερθεί στο "Lost"». Ναι, το φινάλε ήταν πιστό στη σειρά: απάντησε σε δυο- τρία ερωτήματα και γέννησε άλλα πεντακόσια, να έχουμε να συζητάμε επ΄ άπειρον. Για αυτό δεν λατρέψαμε το «Lost»;
Σιγά τον «μαύρο καπνό», εμείς έχουμε Στρος Καν
Νατάσα Μπαστέα
ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ, τσακωμούς, προδοσίες, απαγωγές, αινίγματα και μυστήρια, τα είδαμε όλα στα έξι χρόνια. Και περιμέναμε επιτέλους να πάρουμε απαντήσεις. Αμ δε. Με ένα βιτρό πίσω από το φέρετρο, όπου απεικονίζονται τα σύμβολα όλων των θρησκειών, μάθαμε ότι η αγάπη είναι πάνω απ΄ όλα. Το ξέραμε, αλλά όχι χάρη στο «Lost». Μάθαμε ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον. Το είχαμε ακούσει κι αυτό, αλλά όχι με τόσο μεϊκάπ και ζώντας στο ίδιο σπίτι. Μάθαμε ότι ο Μπεν μπορεί να έχει τύψεις. Ούτε που το είχαμε υποψιαστεί και βέβαια ούτε που το πιστεύουμε. Εμεινε έξω από την εκκλησία, λέει, ώστε να αρχίσει μια άλλη σειρά με αυτόν πρωταγωνιστή. Γι΄ αυτό είμαστε σίγουροι. Οι πολυμήχανοι σεναριογράφοι παρά την έλλειψη έμπνευσης στο τέλος, φανταζόμαστε ότι γράφουν ήδη το «Lost, the revival». Οι Ελληνες φαν της σειράς, τους στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς. Lost κι εμείς με τον μαύρο καπνό του ΔΝΤ να μας απειλεί και τα μυστήρια γύρω μας να πληθαίνουν μπορούμε να συμβάλουμε με κάνα δυο καλές ιδέες για την επιβίωση των ναυαγών...
Αίμα και δάκρυα
Γιάννης Μητσάκος
ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ, το ομολογώ. Εντάξει, δάκρυσα. Καλά, καλά. Εκλαψα κανονικότατα. Και δεν ήταν μόνο τα όσα συνέβαιναν στην τηλεοπτική οθόνη τα τελευταία λεπτά- αν και επιβεβαιώθηκε ένας χρυσός κανόνας του θεάματος: θέλεις να συγκινήσεις το κοινό; Βάλε κι έναν σκύλο στο μείγμα. Ηταν η συνειδητοποίηση τού πού βρισκόμουν όταν πρωτογνώρισα τους επιβάτες της πτήσης 815, και του πού βρίσκομαι τώρα που τους αποχαιρετώ. Με μια νεογέννητη κόρη να κοιμάται στην αγκαλιά μου. Και θυμήθηκα ότι πρόσφατα είχα διαβάσει πως το «Lost» μοιάζει με μια εγκυμοσύνη. Στην αρχή είναι η έξαψη της ανακάλυψης κάτι καινούργιου, που ακολουθείται από τη χαρά να παρακολουθείς ένα έμβρυο να μεγαλώνει και να εξελίσσεται σε κάτι «αληθινό», κάτι χειροπιαστό. Και μετά όλοι οι υπέροχοι και εξαντλητικοί μήνες που μεσολαβούν, μέχρι να φτάσεις στις τελευταίες εβδομάδες. Οταν η προσμονή χτυπάει κόκκινο και δεν αντέχεις άλλο: βγες να σε δούμε, επιτέλους! Και το φινάλε, ήταν όπως όλες οι γέννες. Με αίμα και δάκρυα. Πολλά δάκρυα. Συγκίνησης και χαράς. Κοίτα να δεις, δεν το περίμενα αυτό από την τηλεόραση...
Το Καλό, το Κακό και το Ιντερνετ
Γιάννης Βασαλάκης
ΕΝΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ. Μια συντριβή. Ενα Νησί. Μια ομάδα από επιζήσαντες με... φιλοσοφικά ονόματα. Ενα Τέρας. Μία καταπακτή. Μία ομάδα Αλλων. Λάθος, δύο. Γράψε τρεις. Εξι υποψήφιοι. Εξι σεζόν. Εξι χρόνια. Το κατέβασμα των επεισοδίων από τα σάιτ. Η χέρι με χέρι διακίνησή τους. Στο γραφείο, στο γυμναστήριο, στις παρέες. Στην αρχή σε DVD, τα επεισόδια μαζεμένα τρία τρία. Μετά σε στικάκια. Σιγά μην περιμέναμε τα ελληνικά κανάλια.
Ο άκυρος επίσημος ελληνικός τίτλος «Αγνοούμενοι». Ο ψαγμένος ανεπίσημος «Χαμένοι». Τα παιδιά των γουστόζικων υποτίτλων στο Διαδίκτυο. Τα Lost Ρarty με τις παράνομες προβολές και ο χαβαλές με πίτσες και μπίρες. Τα Τ-shirts των φαν. Το Τ-shirt το δικό μου. Τα σπόιλερ, οι πλάκες και οι τσακωμοί. Ο Σαγίντ ή ο Ντέσμοντ; Η Κέιτ ή η Τζουλιέτ; Ο κακός χαμός στο Ιντερνετ. Οι θεωρίες συνωμοσίας. Η τηλεοπτική ιστορία. Η lost εποχή μας. Η lost γενιά. Ο πόλεμος του Καλού με το Κακό. Ο πόλεμος με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Το φινάλε έκρυβε δάκρυα. Αγάπη. Ελπίδα. Αλλά και συμφιλίωση. Πολύ αμερικανιά; Ισως. Δε βαριέσαι. Ηταν καλή τηλεόραση. Εγώ πάντως συγκινήθηκα.
Τέ-λοστ λοιπόν. Καιρός να προχωρήσουμε. Σε μια άλλη ζωή ;ο)
Το τελευταίο του επεισόδιο θα προβληθεί υποτιτλισμένο στην Ελλάδα το βράδυ της Τρίτης στη Nova, ωστόσο ήδη έχει κατέβει από το ίντερνετ από τους φανατικούς φίλους της σειράς.
