Τριτοκοσμικές είναι οι εικόνες και στα Νοσοκομεία Παίδων: οι πόρτες είναι πάντα ανοιχτές με αποτέλεσμα οι κοινόχρηστες τουαλέτες να έχουν μετατραπεί σε δημόσια αποχωρητήρια. Οπως μάλιστα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, εξωτερικοί επισκέπτες λούζονται στους νιπτήρες και πλένουν τα ρούχα τους, τα οποία έπειτα στεγνώνουν στα καλοριφέρ.
Στις εφημερίες οι συνθήκες είναι ακόμη χειρότερες:
μικροί ασθενείς στριμώχνονται ο ένας δίπλα στον άλλον. Τα προσωπικά τους αντικείμενα βρίσκονται σε κοινή θέα ενώ ακόμη και οι πρώτες εξετάσεις τους γίνονται μπροστά στα μάτια των επισκεπτών. Τα ράντζα παρατεταγμένα σε μία ευθεία σειρά απλώνονται έως εκεί που φτάνει το μάτι. Οι γονείς αντιδρούν και προσπαθούν με όποιον τρόπο μπορούν να εξασφαλίσουν ένα δωμάτιο για το παιδί τους, με αποτέλεσμα να επικρατεί συχνά ένταση στους διαδρόμους
Φταίνε οι μεγάλες ελλείψεις σε νοσηλευτές
Το προσωπικό των νοσοκομείων δεν κρύβει τα κενά που υπάρχουν στη φροντίδα των ασθενών, ισχυρίζεται ωστόσο ότι οι ελλείψεις είναι το βασικό αίτιο. «Οταν κατά τη νυχτερινή βάρδια υπάρχει μόνο μία νοσηλεύτρια για 45 ασθενείς που νοσηλεύονται σε θαλάμους και για άλλους 10 που βρίσκονται ξαπλωμένοι όπως όπως σε ράντζα, τότε μοιραία η ποιότητα της εξυπηρέτησης πέφτει κατακόρυφα. Αυτό που ωστόσο καταρρακώνει την αξιοπρέπεια των ασθενών είναι η ύπαρξη των ράντζων», λέει ο πρόεδρος των εργαζομένων στο Λαϊκό και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) Τάσος Αντωνόπουλος.
Ούτε που θυμάται πόσες μέρες έχει ξεμείνει στον διάδρομο του 5ου ορόφου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου, όπου στεγάζεται η Παθολογική Κλινική. «Δέκα- δεκαπέντε ημέρες; Εχω χάσει τον λογαριασμό», λέει η Φωτεινή Σπανού, ξαπλωμένη στο ράντζο της και εκτεθειμένη στα μάτια των περαστικών. Δυστυχώς δεν υπάρχει διαθέσιμο ούτε ένα παραβάν για να κρύψει πίσω από αυτό την αξιοπρέπειά της...
Oι γιατροί που εργάζονται στα δημόσια νοσοκομεία παραδέχονται πως η υπομονή των ασθενών που νοσηλεύονται στο ΕΣΥ δοκιμάζεται καθημερινά. Και η κατάσταση γίνεται πιο προβληματική, δεδομένου πως εξαιτίας της οικονομικής κρίσης η προσέλευση στα δημόσια νοσοκομεία έχει αυξηθεί τουλάχιστον κατά 30%. «Ο ασθενής που μεταφέρεται στο χειρουργείο, ξαπλωμένος στο φορείο και σκεπασμένος με ένα λευκό σεντόνι για να καλυφθεί η γύμνια του, αισθάνεται ντροπή. Είναι εκτεθειμένος σε δεκάδες μάτια- καθώς τον οδηγούν από τον ένα διάδρομο στον άλλο- χωρίς να έχει τη στοιχειώδη κάλυψη . Εάν αυτό δεν είναι αναξιοπρεπής αντιμετώπιση, τότε τι είναι;», αναρωτιέται ο διευθυντής της Γ΄ Ορθοπεδικής Κλινικής του ΚΑΤ.
Τα παραδείγματα που αποδεικνύουν πως οι ασθενείς του ΕΣΥ στερούνται ακόμη και τα... βασικά δεν σταματούν εδώ. Για καθεμία από τις τρεις κλινικές του 1ου ορόφου του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας υπάρχουν μόνο δύο τουαλέτες για τους ασθενείς: στην αρχή και στο τέλος του ατελείωτου διαδρόμου. Εκεί όμως νοσηλεύονται καθημερινά δεκάδες πολίτες, εκ των οποίων αρκετοί μετά δυσκολίας σηκώνονται από το κρεβάτι, συνεπώς αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν.
Στην Παθολογική Κλινική του ίδιου νοσοκομείου υπάρχει μόνο μία ντουσιέρα για 60 αρρώστους! Μοιραία, οι περισσότεροι από αυτούς στερούνται το δικαίωμα στην καθαριότητα και περιορίζονται στις τοπικές πλύσεις.
Νιώθουν ανήμποροι. Οι τραγικές ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό κάνουν τους ασθενείς να αισθάνονται διπλά ανήμποροι. «Αντιστοιχεί μισός νοσηλευτής ανά κρεβάτι, συνεπώς οι ελλείψεις οδηγούν σε αναγκαστικές εκπτώσεις στη φροντίδα. Και δυστυχώς η συμπεριφορά του προσωπικού δεν είναι πάντα η πρέπουσα. Δεν είναι δυνατόν ο ηλικιωμένος να σπρώχνει το καροτσάκι του συγγενούς του- πρέπει οι τραυματιοφορείς να είναι στα εξωτερικά ιατρεία όπου τους χρειάζονται», λέει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία Σταύρος Κουτσιουμπέλης Και συνεχίζει: «Σπαταλώνται χρήματα για ανακαινίσεις στους κοινόχρηστους χώρους, αλλά οι εξάκλινοι και οκτάκλινοι θάλαμοι παραμένουν ως έχουν- χωρίς ατομικό μπάνιο, χωρίς να δίνουν το περιθώριο στους ασθενείς να έχουν την αίσθηση του ιδιωτικού χώρου».
Οι γιατροί παραδέχονται πως οι άρρωστοι νιώθουν γυμνοί και απροστάτευτοι, παρόλο που βρίσκονται στο νοσοκομείο. «Δεν υπάρχουν χώροι, στους οποίους οι γιατροί να εξετάζουν ξεχωριστά τον κάθε ασθενή. Τα παραβάν σπανίζουν και άρα αισθάνονται εκτεθειμένοι. Στους θαλάμους των κλινικών δεν μπορούμε καν να απομονώσουμε τους ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο, με αποτέλεσμα ακόμη και ο θάνατος να βγαίνει σε κοινή θέα», λέει στα «ΝΕΑ» η λοιμωξιολόγος Ολγα Κοσμοπούλου.
Σημειώνει επίσης πως «αξιοπρεπής είναι ο άνθρωπος που δεν χρειάζεται να ταπεινωθεί όταν οι δυνάμεις του τον αφήνουν. Αρα θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχει πρόσβαση σε κατάλληλες υπηρεσίες, όμως ούτε και αυτό είναι δεδομένο στη χώρα μας. Τουλάχιστον όμως στο ΕΣΥ οι γιατροί στην πλειονότητά τους παρέχουν ουσιαστική ιατρική φροντίδα. Αντίθετα στον ιδιωτικό τομέα μπορεί ο ξενοδοχειακός και τεχνολογικός εξοπλισμός να είναι σαφώς υψηλότερου επιπέδου, όταν όμως τελειώσουν τα χρήματα τότε παύει και η κάλυψη».
Προσβλητική εικόνα. Εικόνες εξαθλίωσης εκτυλίσσονται καθημερινά και στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Ελλάδας, τον Ευαγγελισμό, στο οποίο απευθύνονται ετησίως 550.000 πολίτες. «Παραδέχομαι πως η συμπεριφορά μας προς στους ασθενείς δεν είναι πάντα η καλύτερη λόγω της έντασης που επικρατεί και του φόρτου εργασίας. Η εικόνα των ασθενών που στοιβάζονται επί ώρες στον διάδρομο των επειγόντων είναι προσβλητική», υπογραμμίζει ο καρδιολόγος και πρόεδρος των εργαζομένων του νοσοκομείου Ηλίας Σιώρας.
Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου ωστόσο εντοπίζουν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ψυχιατρική Κλινική. Τα 17- 18 (κατά μέσο όρο) ράντζα που απλώνονται στον 9ο όροφο του Ευαγγελισμού έπειτα από κάθε εφημερία είναι ενδεικτικό της μεταχείρισης που επιφυλάσσει το ΕΣΥ στους ψυχικά πάσχοντες. Ομως τα 20 κρεβάτια της συγκεκριμένης κλινικής είναι σχεδόν πάντα γεμάτα, με αποτέλεσμα να... ξαπλώνουν κατά κανόνα τους ασθενείς που φθάνουν στο νοσοκομείο- οι περισσότεροι με εισαγγελική εντολή- στα ράντζα.
