Κακός ο Ολυμπιακός, για δεύτερο συναπτό παιχνίδι με την Λεβάντε, ηττήθηκε και στο Φάληρο με 1-0 και αποχαιρέτησε την Ευρώπη.
Όνειρο ήταν και πέταξε πολύ νωρίς. Ή για να ακριβολογούμε, ο Ολυμπιακός για δεύτερη συναπτή φορά στις αναμετρήσεις με την Λεβάντε, ήταν τακτικά κακός, ενώ έδειξε σε πολλά σημεία αδύναμος να ακολουθήσει την ισπανική ομάδα. Δέχθηκε γκολ πολύ νωρίς και εκεί η ψυχολογία κατρακύλησε στο ...υπέδαφος. Η κεφαλιά του – αμαρκάριστου στην μικρή περιοχή (!) Μάρτινς στο 9' έβαλε ταφόπλακα στην ούτως ή άλλως ...αυτοκτονική αποστολή που είχαν να επιτελέσουν οι ερυθρόλευκοι μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα.
Με 4-3-3 παρέταξε τον Ολυμπιακό ο Μίτσελ 4-2-3-1 επέλεξε ο συνάδελφός του. Όλα αυτά πήγαν περίπατο με την έναρξη του ματς, η Λεβάντε σκόραρε ένα φθηνό γκολ, δίχως να απειληθεί ουσιαστικά και εκεί τελείωσαν όλα. Μοναδική καθαρή φάση για τους ερυθρόλευκους αυτή του Μήτρογλου στο 17'. Από εκεί και πέρα το χάος. Ναι μεν η ισπανική ομάδα πατούσε καλύτερα, είχε πλέον το 4-0 υπέρ της, αλλά διάολε ο κόσμος γέμισε το γήπεδο για να δει τους παίκτες του Ολυμπιακού να ματώνουν την φανέλα. Αντ' αυτού είδε έναν Ολυμπιακό 100 τοις 100 τρακαρισμένο με αδυναμία να κάνει παιχνίδι, με ένα κέντρο να νοσεί και σαφώς μεταμορφωμένο σε σχέση με τα ευρωπαϊκά βήματα (προόδου) των τελευταίων χρόνων. Με το σφύριγμα της λήξης του πρώτου μέρους ακούστηκε το σύνθημα “Αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό”.
Ήταν η επιτομή της αυθόρμητης αντίδρασης από το κοινό που γέμισε το γήπεδο, χωρίς πολλά λόγια.
Με Χολέμπας και Φετφατζίδη στην έναρξη του δεύτερου μέρους, προσπάθησε ο Μίτσελ να παίξει το τελευταίο του χαρτί για τη νίκη. Δεν άλλαξαν πολλά. Εφ' όσον η ισπανική ομάδα θέλησε να «καθίσει» πάνω στο γκολ, η αποστολή να γυρίσει το ματς ήταν εντελώς δυσανάλογη με την υπάρχουσα ψυχολογία - και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας - και τις ικανότητες. Οι Ισπανοί έστησαν τείχος μπροστά από την εστία του Νάβας και με μαζική άμυνα αναχαίτιζαν εν τη γενέσει της κάθε ερυθρόλευκη επιθετική βλέψη. Κάποιες φάσεις από Χολέμπας, Τζεμπούρ και Σιόβα ήταν καλές, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Συμπερασματικά στα δύο ματς, με μία ψύχραιμη ματιά φάνηκε εξόφθαλμα, ότι ακόμα και η καλύτερη ελληνική ομάδα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο να υποτάξει Ισπανούς, όταν αυτοί έχουν στόχο. Μπορεί να μην είχαν τα μεγάλα ονόματα οι Λεβαντίνοι, αλλά νίκησαν κατά κράτος στον τρόπο αντιμετώπισης των δύο παιχνιδιών. Το γεγονός ότι Ολυμπιακός έχασε πολύτιμους παίκτες, συγκριτικά με τις δύο τελευταίες του ευρωπαϊκές απόπειρες, συνέβαλε στο να μοιάζει αυτή η σύγκρουση με ...μαρτύριο.
Για την ιστορία ο Βλαχοδήμος, έμοιαζε με όαση, στο ερυθρόλευκο ναυάγιο. Είχε την διάθεση και την ποιότητα, αλλά η δύναμη του ενός (και μόνο) μοιάζει ....απαγορευτική σε τέτοιου είδους αποστολές. Σίγουρα πάντως η εμφάνιση του αποτελεί εχέγγυο για το μέλλον του στους πρωταθλητές.
Η Λεβάντε πανηγύρισε μια εύκολη πρόκριση στον Πειραιά και προχωρά στα παιχνίδια με την Ρούμπιν.
Μαρινάκης: «Δεν κρυβόμαστε, προχωράμε μπροστά»
